Oва со „шубе“ во насловот е ставено за сите оние кои дури и кога гледаат влекач на телевизија ги поткреваат нозете или внимателно ги отвораат сличињата од „Животинско царство“, во случај на нив да видат змија. Марко со оваа книга ми го разби стравот, убедувајќи ме дека шансите да сретнам отровница во мојот градски двор е речиси нула. Откако истото ми го потврди и авторот на овој осврт, успеав да ја прочитам книгата без да слушнам ш’шкање низ тревата. 

На самиот почеток на претходниот текст за Галапагос, во кој доминираа птици, желки и други не-човечки суштества, Илија напиша: „Во тој момент, ни на крај памет не би ми дошло дека после една недела, на враќање накај дома, во бежанија од нарко-мафијата во Кито, не ќе ми е баш до луѓе“. Добро, биваше да ме оставиш во с'спенс за најинтересното, после „Војна и мир“ од репортажа? - му велам. Во ова продолжение тој ја исправа неправдата кон луѓето во приказната и кон читателите желни за уште долги четива. 

За биолозите, вљубениците во природата и птичарите како Илија, Галапагос е туристичка дестинација од соништата. Лоциран во Пацификот на 1000 километри од јужноамериканскиот континент, овој архипелаг се состои од 19 острови кои се дом на различни видови птици, игуани, желки и други суштества кои ја инспирирале теоријата на еволуцијата на Дарвин, а сега и перото и фотоапаратот на Илија. 

Приказната оди отприлика вака. Во 2018, кога Иван е уште во основно, оди во парк на птичарење организирано од Македонското еколошко друштво, каде повеќето учесници „вооружени“ со двоглед и мапи прв пат во животот учат како да набљудуваат и да препознаваат птици. Напред до 2023-та, кога низ играње „Вингспен“, тој сериозно почнува да размислува за купување теле-објектив, знае што е „циконија циконија“ и „сколопакс минор“ и со други очи да гледа на софрата кога му се принесува пилешки стек.

Птичарењето можеби е геријатриско хоби, освен ако си почнал со него рано. Е, тогаш е идентитет. Така вели нашиот денешен гостин, Илија Дуковски, кој последниот пат кога беше во Македонија прв пат слушна дека постои локација која се вика Цоцев камен. Но не му требаше два пати да стане в мугри и да го посети, со двоглед во едната, и фото-апарат во другата рака. Зошто? Затоа што таму има многу птици. 

Нашиот специјален известувач од преку „Големата бара“, бостонско-тетовскиот физичар Илија, претходно ни има правено текстуални лиги од концерт на Дејвид Брн, како и од птичарење низ Јужна Америка (додуша, имаше текст и како го поминал Ковидот, ама за тоа не му љубоморевме). Кога демек лефтерно спомна дека бил на изложба посветена на Леонард Коен во Торонто, се знаеше што следи - репортажа и за тоа искуство.

Тргнавме да пишуваме од трета рака за концертот на Брн во Бостон кога ни текна - па Илија беше таму! Не требаше многу убедување, да ни раскаже како си поминал.