- Препрочитувајќи го предлогот на Макрон за решавање на билатералниот спор со Бугарија како услов за нашето пристапување во Европската Унија, зборовите на поранешниот француски премиер Пјер Мороа дека „не секое племе заслужува држава“ ја добиваат својата вистинска смисла.
- Макрон гледа „рамнотежа на вредности“ во Европа, кои можат лесно да се нарушат со нејзина балканизација преку пристапувањето на земјите од Западен Балкан во Унијата. Затоа и ни е понуден предлог што едноставно не може да биде прифатен.
- Ваков понижувачки однос кон суверена држава не е забележан во поновата европска историја.
- Се плашам дека дојде времето на камшикарот на Заев, кој гледаме нема да сака ништо друго освен она што господарот го сакал од домородното население во колониите. Понизност и сервилност, без свест за себе и своето постоење. А оваа власт може да го понуди тоа.
- Поранешниот грчки премиер и министер за надворешни работи, Антонис Самарас, е исфрлен од владеачката Неа Демократија по неговото упорно несогласување со сите важни владини политики.
- Партијата го изгуби трпението после последното интервју на Самарас за То Вима во кое побара оставка на шефот на грчката дипломатија заради начинот на кој ги води преговорите со Турција.
- Не е првпат Самарас да се спука со некој Мицокатис. Првиот пат во 1992 година со премиерот Константин Мицотакис (татко на сегашниот премиер) со кој имаа несогласувања во врска со разликите околу името на Република Македонија, Следната, 1993 година, Самарас и неколкумина пратеници ја напуштија Неа Демократија што доведе до пад на владата на Мицотакис.
- Иако над 140 земји во светот ја признаа Република Македонија како таква, Грција трпеливо го дочека доаѓањето на трговците Заев и Димитров кои проблемот со името „го решија“ така што ни го сменија името давајќи ѝ на Грција ексклузивно право на користење на името Македонија без додавки и спецификации.
- Преспанскиот договор меѓу Македонија и Грција, склучен наводно за побрза македонска интеграција во НАТО и ЕУ, иако не ги исполни целосно таквите декларирани намери, се претвори во практична алатка за деноминирање на македонскиот национален идентитет.
- Кога станува збор за примената на одредбите од Преспанскиот договор, на Македонија и на македонските политичари од Грција, меѓународните, а особено од ЕУ-факторите се бара хиперкоректна употреба на принудно додадената географска одредница „северна“. Но кога европските, т.е. меѓународните фактори ќе се најдат во ситуација да се придржуваат до одредбите од истиот договор што ѝ го наметнаа на Македонија, тогаш изговорот го бараат во граматиките на сопствените јазици.
- Најчесто тоа им е првото и најлесно објаснување кога ја употребуваат придавката „северномакедонски“ говорејќи за македонскиот идентитет, народ, култура, историја, традиција, за државните функционери, институции, локалитети, производи…
- Од денешна перспектива, а и во времето кога се готвеше Преспанскиот договор, звучеа залудно предупредувањата на лингвистите дека со политички договор не може да се менуваат граматичките стандарди ниту на македонскиот, ниту на другите јазици.
