„Нашиов“ вика дека рисот живее во дел на Северна Македонија. Англичанец кој предава балканска историја на Оксфорд го поправа: рисот живее во Македонија, Северна Македoнија не постои. 

Ако ни Бошњаците, ни Хрватите, ни Србите, не викаат ниту Дојчланд ниту Германија, туку Немачка, зошто сите ние Македонија и натаму не би ја викале Македонија? Постои само едно, суштински точно име за земјата која се наоѓа меѓу Србија, Бугарија, Грција и Албанија.

Или „Зошто Оливер нејќе да му оди на гости на Зоки“

Човекот (од здружение на Македонци од Негуш, град под Воден) ќе им каже: „Дојдовме денес да пееме на својот јазик...оној кој некои го нарекуваат ’локален’, други ’идиом’, ’словенски’, ’бугарски’, а по најново ’скопјански’. Ние сепак сме по раѓање Македонци, и играме ора и пееме песни од Македонија. Тогаш, зборовите во нив какви можат да бидат?“

Има едни што нè поразија до колена (благодарејќи на прочуените авто-голгетери Заев и Димитров) и ене ги денес, на патоказите уште им стои Скопје и упорно верглаат за измислена нација и измислен јазик. А има едни што нè победија ама им е јасно од која земја доаѓа Медена земја. Викаат уставобранителот Никиликс ноќеска се распрашувал дали има правен основ да бара и нивно разрешување.

Филозофијата на Атиџе ‒ земи половина, остави половина ‒ е едноставна, но длабока. Тоа е порака во којашто може да се пронајде секоја публика. Горди сме што сме гласниците на таа порака.

На последното доделување на Глобусите, Џервејс поштено ги подбра оние кои прават филмови полни со морални поуки а истовремено работат за фирми кои експлоатираат евтина работна рака во Кина. Рики веројатно нема појма дека има бетер од Кина и Бангладеш.

Духот на Костурчанките (глас) и духот на абориџините (инструментот диџеридо) се среќаваат сосема случајно и спонтано, на неутрален терен, во Љубљана. Имаат тие два духа за што меѓусебе да си поплачат. Запис од средбата.

Харви Дон и Рејмон Битс седат и преслушуваат трешови од овие простори. Некои им имаат добар вајб, српските им се ментолки, за Ицо Хазарта викаат дека чисто испорачува стихови а македонските баш добро им легнуваат. Слаткар мора да се осеќа глупо кога гледа дека уште викаат Македонија, а тој толку се трудеше да објасни дека мора да го смениме името пошто немало друга опција (во онаа глупа пропагандистичка песна во слава на НАТО).

Уредничката на Алфа излегува од шаблонот за новинари жртви на вмровски манијак? Помалку е жена од Мери, работи во неподобен медиум, или како?

Ќе посакаш да разбереш што пишал Турчин на свој Фејсбук пост за една убава македонска песна. Ќе кликнеш за да добиеш превод на англиски. И го добиваш ова.

Ако нејќе сам да лета, да го испукаме ние Дане кон Техеран или некоја стратешка иранска цел, како автохтона балистичка ракета на новата членка на НАТО? Пошто, на домет сме им на тоа Иранците па ако ни вратат, да знаеме дека бар први сме почнале.

Сте се возеле ли на први јануари по Скопје? Како да си на плејстејшн и тоа некаква демо верзија, без непотребни детали во форма на луѓе и други превозни средства. Скопјаните се најголемиот товар на овој град. Без луѓе, Скопје се претвора во сосема пристојно место за живеење.

Само трудот и константното подобрување на сопствените компетенции е вистинскиот пат. Или поточно, едниот пат. Емиграцијата е другиот.

Што очекувам од ова? Ништо. Искуството покажува дека никому нема влакно од главата да му фали, ниту ќе си лежи, ниту парите ќе се вратат... Но, политички ефекти (ќе) има - еве, прво новинарите се престројуваат, да се знае кој е кој. Јавноста е само гладијаторска арена, некритична кон „своите“, а крвожедна кон „нивните“ битанги.

За свое дете да зборуваше, немаше толку пати да го спомнува 'со цело име и презиме'. Кутри тие, мора нападно да си повторуваат на глас за да можат да запамтат како по ново им се вика државата.

На 7ми октомври 1946 година од Софија за Скопје свечено бе испратени посмртните останки на Гоце Делчев. По тој повод свечен говор одржал Тодор Павлов, член на Илинденската организација и подоцна (од 1947 до 1962) претседател на Бугарската академија на науките. Извадоци од тој говор:  

ПР шаманот на владачката партија решил преку еден познат формат да им ги приближат високите политичари на широките народни маси и да им се покаже нивниот „човечки лик“ (што е стара и неостварена желба на сите политичари). Почнале со тоа што им е најлесно, со Мила Царовска. Да те видам оди Кирацовски натерај го така да се врцка.

Веќе ви имаме откриено дека со задоволство се допишуваме со Коста Бургов, славејот од Струмица. Пишувањата на Бургов се препознатливи по две работи: што имаат душа и што немаат интерпункција. Овојпат Коста се произнесе во врска случајот на Силвија Стојановска и забележете ја таа негова стилска уникатност: доаѓа до половина а после, во втората половина, го прераскажува истото тоа - наназад.