Не се бели, Маре мори, не се црви. Погоди Маре што се? Шпагети се! Ако некогаш случајно добиете желба да скршите нечие жабарско срце, скршете шпагети на пола. Тоа Италијаните ги боли повеќе од скршена клучна коска. Воедно, додавањето или одземањето состојки од нивните традиционални рецепти исто така го третираат како своевидна катаклизма. Непотребно хистеришење, според мене. Догматизацијата на храната е меч со две острици. Но, ако гледаме низ призма на веројатноста, сѐ што постои е меч со две острици. Шо би рекол Луј Си Кеј: „И меч со една острица е меч со две острици“.
Некритичкото прифаќање на старошколските рецепти како апсолути врз којшто е забрането да се интервенира е доста дискутабилна тема. Секогаш ќе постојат хобити шо ќе вкрстат пица и бурек во пица-бурек и со еден потег ќе ги исквернават и двете кулинарски совршенства. Од друга страна, тој што прв додал кашкавал во плескавицата треба да го славиме со принесување жртви. Едно е сигурно: ништо не е сигурно! Не, сериозно, едно е сигурно: сите гастрономски класици настанале со експериментирање со веќе постоечки рецепти.
Ок, часот по квази-филозофија заврши, да се фокусираме на храната. Денешниот рецепт е најблиску до традиционалната паста-путанеска. Но, сè уште далеку од оригиналот. Како и да е, да стартуваме:
Нема да пишувам инструкции како да сварите шпагети, туку само ќе нагласам: варете ги 2/3 од времето на опаковката, затоа што ќе ги завршиме со сосот. А кога сме веќе кај сосот, солзи сами капат прости им. Значи манијкално го љубам овој сос. Погоден е за сите видови тестенини. Богатство од ароми и вкусови. Лесен, достапен, мераклиски.
Тава, маслиново, рингла на среден оган. Додаваме 5-6 инчуни, и со дрвена лажица gи раскинуваме низ маслото. Нека се пропржат 5 минути. Потоа убацуваме 2-3 фино исецкани патлиџани, средна величина, L бројче. Италијаните им ја отстрануваат лушпата, но ние сме хардкор. Нека продефилираат низ маслото додека не омекнат и почнат да испуштат од тоа џусовите прекраснотии.
По десетина минути на ред се маслинките. Обесемкани, зелени ünd црни. Ги удираме на пола и внатре у журката, заедно со 15-тина капери. По 3-4 минути зачинуваме: сол, оригано, лук во прав. Биберот го чуваме за крај. Додаваме гранче свеж рузмарин и динстаме уште 5-10 минути, за сосот да ни згусти, како последната недела пред плата.
Кога решаваме дека сосот е квалитетно усосен и доволно преставителен, го запознаваме со шпагетите. На гушкање едно 5 минути. На крај свеж магдонос. Оваа колоритна убавица ја сервираме во длабока чинија. Сирењата овој пат ги прескокнуваме, иако оваа комбинација трпи и умерени дози пармезан.
Здружените сили на бавчата и морето ќе ве предозираат со медитерански бакнежи. Шут болан, еротика!!!
Кирил Стоименов - макијавелист
