Србија со децении и се чини сè подлабоко се закопува во фамозните ровови на Првата Србија (небањатите, оние на Вучиќ) и Втора Србија (напредните, про-ЕУ), иако, после еден разочарувачки пораз на опозицијата, Теофил Панчиќ резигнирано напиша: „Да си признаеме, не постои втора Србија“.

Порано се знаеше. Имаше два празника, 8-ми март, 29 ноември и готово. За 8 март ќе купиш мирис, онаков, на куглица, а за 29-ти ќе се ушикаш на свиоњокољ, ќе испиеш литар крв и ќе се сториш Носферату, никој не смее да ти пријде да те праша нешто. Денес е друго...

Азијат од Австралија нагазува на старото (чуј старо- античко!) минско поле, дали Александар Македонски бил Грк. Заклучува дека не баш, со оглед на проблемите со Олимписките игри, на кои можеле да учествуваат само Хелени, а не и варвари. Очекувано, му се з'гнуваат Грци, некои од нив убедени дека е платен така да зборува. Глупи едни, ние парите за Митилинеос ги чуваме.