Неодамна дојдовме до нов доказ, кој ги побива сите тие лажни тврдења и пропагандистички и морбидни флоскули за „создавањето на македонскиот народ од Тито и КПЈ“ и слично. Остануваат само неколкумина да сведочат за вистината во морето на лаги, фалсификати и пропаганда. Сепак, да се биде со вистината секогаш е драгоцено и благородно.

Потпорните балвани на кои почива српскиот наратив за Косово, на Ѓинѓиќ му имаат доделено трајна улога на предавник. Не ќе да е така и имаме пишувано за тоа (ќе ве потсетиме). Но Ѓинѓиќ не ја вразумуваше само домашната јаност и ѝ предочуваше да внимава што посакува, туку пробуваше и на странците да им предочи каква опасна врата отвораат со нивната авантура за независно Косово. Џабе.

Како што е познато, со договорот од Лозана во 1923 година, Грција и Турција договараат размена на население (скоро 2 милиони жители). Во Егејска Македонија се носат Грци од Мала Азија, Источна Тракија, Трабзон, Кавказ и Понтиските Планини, а во Турција се населуваат (некои од нив насилно направени бегалци) Турци/муслимани од Егејска. Да чуете на кој јазик зборувале некои од „Турците“.