Како еден од многуте Македонци кои никогаш нема да се помират со неправдата која ни беше сторена со промената на името на државата и кои ги боли секогаш кога ќе го чујат или прочитаат зборот на 'С' пред името на својата татковина, уште пред некоја година решив да направам една веб-екстензија која некако ќе го блокира тој збор, за барем на мојот десктоп екран да не го гледам.

Да се разбереме, нашиот иден администратор не е Бугарија туку ЧетГПТ (во некоја варијанта). Ако оној дечко го натера ЧетГПТ да признае дека има Господ со многу знаење и методичност, наш читател успеал да го натера да каже дека се викаме Македонија (а не она одвратно Северна) со малку запнување: да не верува ботот во сè што ќе најде на интернет. И мајчин еден, успеал. Вака наводно течел муабетот.

„Мира Алексиќ“ звучи како нешто што е предодредено да стане певаљка. Не бегајќи од ваквата своја судба, Мира Алексиќ ја опева својата еманципација, од фазата „родила сум му ќерку и сина и служила као веш машина“до „жена фатална“ (нејасно како дошла до тој заклучок). А оној нејзиниот копук, освен што Мира слушнала дека кова клинки наоколу (што не е потврдено), попи ММА шамар само затоа што најде влакно. Перо Деформеро? Нервозни поштар? Да.