Одма да ви кажеме, нема да дознаете за која фирма се работи, што е многу згодно бидејќи песната може да се пее за која било фирма на новогодишните и други збиранки. Баш убаво ќе ги израдувате директорите или шефовите. Кико е, на пример, шеф (кој вреди за сто директори), кого сабајле секретарката топло го поздравува. Ударни стихови: „Фирмата ни е ко фамилија, не ни се излегува“. Како ли се раѓаат идеи за вакви умотворби?

Помислив на еден од најкатастрофалните стихови било кога воопшто напишани на македонски јазик, Игоре:
„... и ти ги бацувам очите како прво изгрејсонце после зандана“
Катастрофа од стих... знаеш зашо?! Пошто не е мој, ами твој, Игор, е затоа е катастрофа!

Фаза „гребење асфалт“. Осум часот наутро, без никаква сигнализација. Изгребаниот материјал, наместо директно во камиони, се префрла покрај патот. Кичево - Охрид. Одамна немаат работено, изгледа имаат заборавено како се прави тоа.

Ликови во оваа сторија се прочуените Назиф Гљива и Шериф Коњевиќ. Ако првпат слушате за нив, јбг. Сепак, тоа е само културолошки хендикеп кој не пречи да се ужива во сочноста на раскажувањето на Назиф Гљива и неговиот карактеролошки опис на Шериф Коњевиќ. Партали! Можете да замислите некој од овдешната естрада вака шеретски да заведува со оговарање колега? Не можете.  

Пред пар дена, државната изборна комисија на Хрватска објави листа од осум претседателски кандидати кои ќе се тркаат на претстојните избори. Еден од нив е Нико Токиќ Картело, 58 години, од Загреб, бизнисмен, сопруг, татко и емотивец. Прво што направи беа две работи: се расплака од радост и низ солзи, на мајка му ѝ порача: Мајко, успеав, ќе бидам кандидат, ќе бидам претседател на Република Хрватска!