Снимено во близина на Сити мол:

Не зборува многу. Не троши зборови. Економичен е и во говорот и во мислата. Секоја му е алтан. Го изустува само што што во тој момент треба да се каже. А тоа да е конструктивно. Знае како да помине квалитетно време со својот син. Цар е. 

„Ја Уна, јесам твој син“ ја парафразираше Дарко Рундек (Хаустор) неговата позната „Ена“ лани, кога луѓе од Хрватска и Босна ја почнаа борбата против узурпација на реката Уна и плановите да се прави хидроцентрала. Една година подоцна, луѓето пак се собраа на истото место, за да се потсетат дека битките сè уште не се добиени. Во меѓувреме Рундек скоцка песна посветена на Уна и сите реки на светот.

Ме слуша жената од таа страна и ми вели: госпоѓо, не доаѓаме за починати. Јас ѝ велам дека не знам дали е починат човекот и дека треба лекар да констатира смрт. И знаете што?! Добивам инструкции да одам јас да проверам дали има пулс или со огледалце дали дише!!!

Јавното здравство и државните болници веројатно се деветтиот круг од балканскиот пекол. Здрав човек да влезе во нив ќе се разболе, не па во таа чемерна атмосфера да очекуваш подобри денови. „Само Господ здравје да дава“ е кристално јасна желба дури и за атеисти и саморазбирлива за сите што морале да стапнат во некоја од тие тажни установи. Но, не мора баш секогаш да е така.