Во аналогните времиња, секоја генерација имаше по некој слаткасто-кисел прашок во кесичка, наменет првенствено со него да направиш сок, но многу поинтересно беше тој да се лиже од рака. За некои генерации тоа беше Гринго, за други Степ Лајт...Па онда лижеш Гринго од боровница додека јазикот не ти стане модар како на чау-чау куче. И денес постои таков мерак, многу пофенси и многу-многу поскап.
