Додека ние со децении не успеваме да ги решиме стратешките проблеми на Скопје, на пример тоа што имаме премалку канти за отпад а премногу улични кучиња, Холанѓаните изградија подводна гаража со 7.000 паркинг места. Ниедно за автомобил. 

Па како го вози, уште пајкански што не прави.

Водич за два типа велосипед: 1. велосипед што не сте го испрале и средиле зимоска пред да го гаражирате и 2. велосипед што го возите цело зимо (и алал да ви е за тоа).

На преминот од 19 во 20 век точаците станале полесни и поевтини. Но револуцијата на ова транспортно средство не била само технолошка - тоа овозможило поголема независност на жените, кои на две тркала почнале да зујат низ градот. На ужас на конзервативците, носејќи пантолони.

Во теорија е здраво и практично. Во пракса е опасно (немаш секаде патеки, ниту пак сите „патеки“ се оптимизирани за велосипед), полно со стресови (бидејќи добар дел од времето возиш по улица зависиш од добронамерноста, фокусираноста и смартфон активноста на луѓето со кола) и не баш здраво (по пат го вдишуваш целото олово од твоите моторизирани сограѓани). И покрај ова, пак некако, барем кога е убаво времето, велосипед е неспоредливо подобра опција од автомобил.

Во конкуренција на пешаци, луѓе на точак и луѓе во кола, најлошо си минува пешадијата, а од преостанатите два транспортни рода, овие во кола дишат повеќе загаден воздух отколку овие на точак.

Човек што на Водно ти објаснува дека он пази како се симнува со точакот по пешачка патека сред шума (на која меѓу другото има пензионери, деца, кучиња...) е на исто ниво како човек што на излегување од пијанка ти објаснува „ако имам пиено можам да возам кола, ќе пазам.“ Сигурно ќе пазиш, ама зошто некој да зависи од твоето пазење. Најди своја пустелија па внимавај само на својата глава наместо на уште десетици други. Пример како ѕверовиве.

„Им ветив на момците ако се спасиме, ќе тргнам со точак до Торино. Приказната немаше да има смисла ако не стоев на зборот во кој веруваа дечките“, вели Давиде Никола кој возеше во чест на син му и други загинати на велосипед.

Бројката е нешто ситно над 400 илјади велосипедисти субвенционирани од белгиската влада да користат велосипед за да стигнат до работа, за што во просек добиле субвенции од нешто над 230 евра годишно.

Личи на евтин новогодишен украс од кинеско производство но оние што ја доделуваат една од најпосакуваните дизајнерски награди ваљда знаат што прават. Според нив, годинава не се видело ништо подобро од хартиен шлем за велосипедисти.

Пишувавме ние за ова (во капс лок, за да видат и слепци) и кога со себе ја имавме само интуицијата (Види: "И Груевски не е за кацига на точак") а сега и истражувањата ги потврдуваат нашите две клучни премиси: дека задолжителните кациги не вршат работа и дека велосипедистите се најбезбедни кога правиш услови да ги има многу.