Се собрале разбудените праведнички за на цел глас да извикуваат „пароле што страшно звуче“ (Џони Штулиќ). Еден дечко ги шатдафакап-на со само три збора. Ваљда нема да го обвинат за менсплеининг. 

Порфириј му го честиташе на новиот загрепски градоначалник Томислав Томашевиќ изборот на таа должност цитирајќи стихови од Бранимир Џони Штулиќ и Индекси. Амин.

Одиме во Загреб, во праисториската 1990 година. Април е, Вјештице го најавуваат албумот „Тотално другчији од других“ а Хрватска се спрема за првите демократски парламентарни избори, на кои ќе победи ХДЗ и ќе станат повидливи контурите на Рубиковата коцка на југословенските војни и трагедии. Несвесни за големиот фајронт кој следи, двајца наши копиљаци, во барот на хотелот Еспланаде се среќаваат со Џони Штулиќ. 

Неколку децении откако Џони Штулиќ во песната „Пољска у моме срцу“ ги испочитува со стихот „Полска никогаш нема дадено квислинг“ (елај за Македонија кажи го тоа), Пољаци возвраќаат со преработка на „Балкане мој“. А не е само тоа, ќе чуете, одлични работи.