Некоја надобудна 20 годишна студентка фатила па ја зачистила ѕвездата на Доналд Трамп на холивудската патека на славните (како кај нас теткине што чистеа споменици) и гордо покажала како се покажува почит кон претседателот. Нормално, ја издишија од ремет. Не со онаа овдешна патетика (од кај ѝ се парите за крпчињата, се чисти ли фашизам и сл) туку со хумор и иронија од кои нема одбрана.
Њујоршка изведба на „Јулие Цезар“ во која беше „убиен“ Трамп овој месец предизвика протести и повлекување на спонзорите. Aма Полјаците беа први во сличен театарски скандал, иако за нив подоцна се дозна. Нивна „мета“ - католичката црква и лидерот на полската владеачка партија, Јарослав Качински.
Популизмот денеска се смета за негативна политичка опција. Но токму популизмот му донесе победа на Трамп. Кратко видео со аргумент дека Демократите треба да се вратат на своите корени и да изградат свој економски популизам, не како оној на Трамп туку како модел кој ќе го заштити капитализмот од монополите и коруптивното влијание на големите пари врз политиката.
Може е стереотип, ама може и Велешани малку да олабават со здравје / фитнес / Трамп вебсајтови, и да извадат еден ваков нивен автентичен бренд, наместо како билмези да се редат пред странски новинари и да објаснуваат како направиле сајт за лажни вести затоа што морале да го прехранат семејството. Човеков се вика Крис Кејси, прави грнци и тоа го прави на Инстаграм пред речиси 65 илјади луѓе.
Можете да замислите ситуација во која наши лингвисти, преку профил на Речникот на македонскиот јазик, на социјални мрежи ги корегираат политичарите низ поучни но и комични постови? Ни ние. Ама некои други лингвисти го искористија моментот за да поделат по некоја лекција.
Ако успешен македонски уметник прави филигран или креира облека инспириран од локалната традиција, тоа се смета за промовирање на истата. Кога тоа го прави (не-домороден) канадски уметник, тогаш тоа е расизам, плагијат, кражба. Можна ли е уметност во такви услови?
Што е разликата помеѓу Бетмен, Супермен, Вондер вуман, Тор, Ајрон мен oд една, и Доналд Трамп од друга страна? Првите се моралистички аристократи со комплекс на супериорност, кои автократски ја наметнуваат својата идеја за „праведност“. Вториот е актуелниот претседател на САД. Очигледно, нема разлика.
Џони Кеш за првпат пред публика изведува нова песна. Ни помалку ни повeќе туку Man in Black, пред да биде објавена на албум. Малку контекст: годината е 1971, виетнамската војна е во полн ек, млади војници на големо се враќаат дома во ковчези. А Кеш, ладен како надгробна плоча, на студентиве им раскажува зошто носи црно. Нема појако.
Работен наслов: кога ќе ја однесеш жена ти на одмор каде што не и се оди / ај да изгледаме нормални пред роднините. Меланија и во Рим му направи ескиважа на Доналд.
Не дека и претходно немаше романи кои од далеку најавуваа можност некој како актуелниот 45-ти претседател на САД да го преземе кормилото на земјата. Но новата книга на Хауард Џејкобсон е опишана како „брутална сатира која ги повикува сите писатели на активен отпор“ кон човекот кој сега има име, презиме и еден фин епитет, кој е просто греота да се троши за опис на ликови како него.
Сто дена подоцна и најмалку два пати повеќе разумни забелешки и аргументи, и симпатизерите на Трамп почнуваат да ја воочуваат грешката што ја направија. Може е доцна за ова гласање, ама барем нема да им се повтори грешката на следните избори.
Не стана претседател на САД, но ја форматираше публиката, и од целосен аутсајдер успеа да стане вистински хит, особено помеѓу младите. Сега Сандерс им се обраќа со нова книга, за да не ги остави да се „оладат“ до следните избори. Затоа што и во меѓувреме има многу нешта што тие можат да ги сторат.
Повикувајќи на француското чувство на супериорност над Англичаните и Американците, Џон Оливер ги преколнува Французите да не заебат работа како со Брегзит и Доналд Трамп. Но, против кандидатите на Марин Ле Пен се кој од кој.
Ако ја тргнеме на страна Кралицата Елизабета Втора никој од овие не се надевал дека еден ден ќе стане светски лидер. Освен веројатно Хилари, ама па за сега не излезе баш по нејзино.
Koга во 30 секунди во живо новинар три пати ќе нарече ракетна офанзива „убава“, тој си го бара. Кога притоа ќе искористи и стихови на Коен, е тогаш треба и да си го добие.
Серијата во десет продолженија за семејство кое држи бар со стогодишна традиција во Њујорк најпрвин изненадува затоа што е со Луи Ц.К. а не е комедија. Ако го надминете ова првично изневерено очекување, може да се фатите како уште некоја минута по завршувањето на секоја епизода зјапате во затемнетиот монитор, размислувајќи за смислата на животот. А признајте, од кога не ви било така?
Што е најголемото зло што Трамп може да им го направи на Индијците? Да им ги врати назад сите иселеници што се преселиле од Индија во САД, "тоа роднините со надуено его, погрешно чувство за успех и лажен акцент, па тие не се трпат кога ќе се вратат за одмор на неколку недели, а не па за трајно..."
Нова биографија на Клара Петачи, ќерка на личниот доктор на Папата, која на 20-годишна возраст ја остварила својата опсесија, да му биде љубовница на 49-годишниот Дуче.
„Ама така пишуваше на интернет, професорке!“ - стандардното објаснување за некаква глупост во семинарските на генерациите растени онлајн барем за оние американските има антидот во форма на систем за проверка на вистинитоста на она што се цитира. Тој сега има и нов начин на датирање - пред, за време и (кој знае) по Трамп.
Што да правиш ако живееш во постојан страв дека политиката на Трамп може да ја протера мајката на твојата сопругата, пошто жената е Латино? Да дадеш што е можно попрецизни податоци за неа :)
30 години пред да се случи целиот овој метеж со Трамп, социјални мрежите, лажните вести и алтернативните факти, Ноам Чомски и Едвард Херман ги анализираа пиларите на пропагандата, механизам кој не важи само за земји како Северна Кореја или Иран.