Двајца уметници од различни векови чие спомнување во иста реченица (во случајов во наслов на книга) предизвикува чудење. Но освен што Хорнби ги спојува поради тоа што обајцата го инспирирале, тие можеби имаат повеќе заеднички нешта отколку што тоа изгледа на прв поглед.
Има малку дејство, дијалогот е речиси неразбирлив а менаџерот на Кобејн го игра лик кој повеќе личи на продавач на стари автомобили. Кралската оперска куќа има нова претстава која ги прикажува последните денови на Курт Кобејн.
Заедно со својата сестра Касандра, Остин во своите тинејџерски години напишала потсмешлива книга која се однесува на англиските монарси. Во неа Елизабета Прва е претставена како вештерка, а најголемите симпатии се кон Крвавата Мери.
Не мислиме на масовно излегување од лабораториите и предавалните за да се прават онакви анкети по пазари, ниту пак на пишување колумни во својство на „експерти" за дневно-политички теми. Мислиме на потребата професори и научници од различни области почесто да пишуваат за не-академска публика, односно како упатени новинари.
Оливер Сакс, докторот-писател кој почина на 30 август, со години пишуваше за The New York Review of Books. Ова беше неговиот последен текст во ова списание, за невролошките состојби зад незаситните нагони, и за правните и етичките прашања кои ги покренуваат тие.
Во февруари оваа година Сакс соопшти дека има рак, и дека е „лице во лице со умирањето". Докторот кој не само што лечеше, туку и прекрасно пишуваше за необичните случаи кои ги третирал, според неговиот публицист, имал добра смрт, како што имал и добар живот.
Музичкото образование во западниот свет често ја потенцира „музичката писменост", односно способноста да се чита музичка нотација. Но ова понекогаш не е лесна задача дури и за професионалните музичари, што го повлекува прашањето: дали е можно да постои и музичка дислексија?
Нов филм кој за некој ден премиерно ќе се прикаже во Германија зборува за Георг Елсер, 36-годишен дрводелец од гратче во јужниот дел од земјата, кој бил блиску до тоа да изврши атентат врз Хитлер на почетокот на Втората светска војна.
Дека Оскарите не треба да се земаат толку сериозно покажува овој импресивен (иако не и конечен) список на врвни режисери кои никогаш не го добиле. Им надоместувале со некакви почесни награди, но тие си знаеле како им било откако по неколку пати си оделе дома со празни раце.