Додека вака херменевтички го исчитувате се уште непрочитаното, како што често, признаваме, правиме и ние, да ве поштедиме. Поезијата на Тихо е без местенки и многу човечка. Таа е како кошот кој одеднаш станува достижен, кога наместо да се мачите да ги досегнете апстрактните небесни височини, ќе почнете да гаѓате во неговата земна сенка. Така нема промашување. Ни во кошарката, ни во книжевноста.
КНИГАТА Е ТУКА