Една исповед од нас: освен финансовиот, никој не разбира што пишува и како се чита фискална сметка (посебно на оние тесните), кое е прво, која количина си купил, колку е парче, која бројка на што се однесува, зошто толку си купил, како дојде за 3 работи излезе со количка... Изгледа не сме биле единствени кога дизајнери се зафатиле да го решат проблемот.

Швајцарско-исландскиот уметник, Кристоф Бушел, доаѓа до потонат рибарски брод, го мкне до Венеција и го изложува на годишното биенале. Што баш тој брод? Ова е истиот рибарски брод кој во 2015-та потона заедно со 800 мигранти тргнати од Либија кон Европа.

На 3-ти април 1921 неколку новинари одат да го пречекаат и интервјуираат непознатиот научник по име Алберт Ајнштајн. Кога доаѓаат на пристаништето каде што треба да пристигне бродот на Ајнштајн тие се пресретнати од толпа од илјадници луѓе кои извикуваат пофални слогани. Изненадени од популарноста, и шармирани од неговиот карактер, сторијата за пристигнувањето на Ајнштајн стига до насловните страници на големите весници. И сето ова по грешка.

Пред една деценија го играв Каунтер страјк. Секоја игра или победуваш или губиш; не добиваш бодови за искуство, или награди. Мислам дека треба да се запрашаме себе си зошто играме игра.

Сет Годин сака да помогне со животна лекција базирана на авокадо.

Расипаните системи стануваат само полоши кога ќе ги помешаме бучните гласови со битните.

Во однос на САД, не само оваа наша Македонија, туку и онаа Титова Југославија беше мал играч. Па сепак, Тито го примаа во Белата куќа со сите државнички почести, а тој знаеше и пура да им запали во дневна. На нашиве, животен хајлајт им е ако ги викнат на оној божиќен појадок, а после тоа да не ги претресуваат да не украле некоја виљушка. Знаете зошто? Меѓу другото, затоа што за разлика од дипломатскиот гигант Никола Димитров, Тито верувал дека колку и да се мали, секоја земја и народ имаат свои црвени линии.

Човек А: Уф, ова во Венецуела ни најмалку не личи на добро.
Човек Б: Да.
Човек А: Сета таа сиромаштија и немири!
Човек Б: Остај, ужасно е.
Човек А: Знаеш што треба да направиме?
Човек Б: Само немој да кажеш дека треба да го пратиме Годзила.

Така амбициозно влеговме во годинешните Оскари што на плеќите на минатогодишниот успех надлежниот гатач за Оскари и слични церемонии се осоколи да го предвидува и победникот за најдобар филм. Иако само по себе успех е и што се погодени 10 од 13, крајниот резултат не е ни приближно триумфален како минатогодишните 13 од 13.

Само една фотографија од школски двор во еден фински град зборува многу за тоа како се сфаќа животот, какви се навиките, воспитувањето, здравјето и другите важни работи кои се учат на мали нозе.

Без паника, нема ништо претенциозно како кај виното. Ни барокни описи на вкусовите, ни накинџурени компарации во заносните „приказни од непцето.“ Но, за да се почувствува полниот вкус на оваа огнена вода, сепак постојат неколку едноставни чекори кои не мораат ама можат да се следат.

Претседателот на Туркменистан, Гурбангули Бердимухамедов (...typing orgasm) го имавме уште кога се прогласи за Патрон, па кога вежбаше со златна шипка, па кога на дожд полеваше дрце, па кога забрани црни коли.... Сега го имаме како кант-автор јер тој не е човек кој ќе игра како другите му свират, туку људина кој пее како што сам си смислил. Песната е на три јазици (од англискиот дел го разбравме стихот: „Нашите срца пеат песна за љубовта“) а она шилеџено со клавијатура на рамо му е фнук.

Неколку совети (или потсетници) од полски педагог кој три пати одбиваше да си го спаси сопствениот живот.

Двајцата мудреци и заебанти се возат со чамец по Дунав, го откриваат значењето на дигнатите три прста кај Србите, со свирка се отпоздравуваат со другите, рипаат по палуба, расположени, забавни, лабави. Пробавме да замислиме десетина комбинации на македонски музичар и режисер качени вака на чамец. Не оди.   

Да се запалеше денес во некој град од западната цивилизација, во најдобар случај ќе го прогласеа за лудак. Ако некому му е јасно што за таа генерација значела слбодата, тој е човек од минатото.

Будали едни. Швабите и Французите сега ви увалуваат приказна за Европска Унија, а вие голтате сè што ќе ви кажат. Па имавте вие унија посилна од европската, со своја војска, полиција, банки, домашна храна, бесплатно лекување и школство. Сега ќе добиете нивни банки, нивна војска, нивна храна, а од домашно, ќе изедете само говно.

Писмото со кое Мик Џегер му потврдува на Енди Ворхол дека групата сака тој им го изработи дизајнот на омотот на нивниот албум Sticky Fingers. „Еве ти материјали кои можеш да ги користиш, кажи колку пари сакаш и ако сакаш да ме послушаш, не комплицирај“.

Оваа година навршува половина век од Алан Форд, стрипот без кој не би требало да помине ни една младост, без разлика во каков медиумски уи технолошки еко-систем живее. Стрип за групата ТНТ која е составена од луѓе кои се составени од мани. Го пишуваше Макс Бункер, го црташе Магнус и веројатно од тоа немаше да испадне ништо посебно ако не преведуваше маестрално разгираниот Ненад Брикси. Тја!

Празничната атмосфера е во самиот шпиц и никому не е сеедно: едни се радуваат и едвај чекаат да се докршат вечерта а други најрадо би го преспале периодов и би се разбудиле некаде посл Стара нова, кога атмосферата ќе се врати во нормала. Може е до нас, ама некако ни се чини дека вториве сè повеќе ги има.

Дали сите валии се затворени, протерани или потепани? И целата нивна свита? А секогаш доаѓаат нови, и доведуваат своја свита, и ги повторуваат глупостите на своите претходници, бидејќи поинаку не можат. И така во круг, без престан.

Дали сте забележале дека на вести, кои се емитуваат секој ден, главно кажуваат кој што рекол а не кој што направил?

Изборот е поделен на неколку категории, две важни: најдобра апликација и најдобра игра; и уште неколку ставки како филм, музика и сродни мултимедијални содржини што Гугл се обидува да ги истурка во својата продавница.

Гардијан секогаш има нешто за жени и за менопауза. А што правиме со дебели средовечни мажи што имаат средовечна криза?

Свашта се случуваше на гигантскиот собир на државници и политичари во Франција, дојдени за одбележување на 100 годишнината од завршувањето на Првата светска војна. Кој каде седел, кој со кого се поздравил и сликал (штета што не беше Димитров, тој најјаки фотки вади oд вакви настани). зошто е Вуќиќ смрзнат... Одбравме три други моменти.