„Осиромашените“ амбалажи потсетуваат на минималистичката уметност што се рашири во ‘60-те, како реакција против комплексните репрезентативни дела во уметноста. Секој непотребен елемент се отстрануваше. Она што сега се крие зад овој чекор си бара истражување што го имаат направено маркеринг професори, кои сакале да дознаат за каков дизајн почесто се фаќаат купувачите.
Анализирале над 1000 производи - шампони, дезодоранси, крекери и корнфлекс. Испрашале студенти од државен универзитет - да погледнат различни производи и да кажат колку би платиле за нив, колку состојки мислат дека имаат и колку чисти очекуваат да бидат.
Заклучиле дека минималистичкиот дизајн дава суптилна, но моќна порака - чистота. Заради едноставниот дизајн, анкетираните сметале дека производот содржи помалку состојки, што значи помалку презервативи, додадени бои и вештачки вкусови. А спремни се да плаќаат премиум цени за производи без адитиви, од сапун до храна, до средства за чистење.
Сепак, ова не е секогаш ефикасно. Производи од генерички брендови не го добивале истото внимание во истражувањето - овие се такви што немаат име на бренд и се продаваат по пониски цени од истите производи, ама брендирани.
Во случајот со овие производи, учесниците сметале дека евтин бренд не инвестира доволно во квалитетот, па можно и едноставноста да се должи на недостаток на инвестиција, наместо на фактот што има помалку хемикалии.
И желбите имаат врска - купувачите ќе платат повеќе за едноставност кога бараат поздрави опции. Но, кога сакаат брза храна, понаклонети се кон комплексни пакувања што им се асоцијација за повеќе состојки и помалку чистота, што пак го поврзуваат со посилен вкус.
