Постот на Трип беше повеќе од една лигава и просечна јавна љубовна изјава: беше бесрамна промоција за неговата кариера како јавен предавач и за блогот на жена му кој случајно зборува и за прифаќање на секакви типови на тело. Трип може и не знаел дека толку ќе се рашири постот, но жена му го понуди на неколку медиуми откако почнаа да го забележуваат, веројатно со надеж дека нивната новостекната микро-слава ќе довлечка некоја пара од лукративното body-positivity движење.
Семејството Трип, како и многумина пред нив, кукавички го користат ова движење да си продадат по некоја глупост. А и покрај критикувањата, им успева.
Секое тело е убаво.
Прифатете се такви какви што сте.
Слаби, напрајте место, дојдоа на ред облините.
Не е реткост ни кај брендовите, а и кај луѓето што сакаат да станат бренд – да ги користат овие финти, со различен успех.
На пример, на почеток на годинава, Dove објави дека ќе пушти серија купки за тело во шишиња кои ќе ги претставуваат различните облици на женското тело. Како и на семејството Трип, и на Dove му се искршија од смеење. Но и други брендови го користат феминизмот, „моќноста“ на женското тело и прифаќањето на облините како маркетинг стратегија, а сепак ги слават што растураат застарени правила за убавина. Блинк Фитнес (теретана со локации во Њу Џерси и Филаделфија) ги пофалија за огласот во кој имаше „вистински“ нивни членови, наместо манекенки. Минатата година го пофалија и Најки за кампања за спортски градник со дебели, средни и слаби манекенки. Aerie, компанија за купачи и долна облека извади неретуширани реклами со „вистински жени“ уште во 2014-та.
Реакциите на ваквиот маркетинг се измешани, но преовладуваат позитивните, особено кај жестоко феминистички сајтови кои изгледа немаат друга работа освен да тераат млади жени да купуваат разни работи. На пример, зборот „empowering“, што би значело „нешто што ти дава моќ, прави да се чувствуваш моќно“, се појавува 7000 пати на Refinery29 и скоро 3,500 пати на Bustle. Овие сајтови бескрупулозно објавуваат рецензии за производи и брендови – како на пример колекција шминки со „моќно женско“ пакување, или ја претставуваат новата колекција на Клои Кардашијан како „empowering“ односно, феминистичка. А овие брендови ги критикуваат само кога тоа што го рекламираат не се совпаѓа со она што е ветено, или кога облеката не им е точна на сите, како што пишува на рекламата.
Шминката повеќе не е за покривање недостатоци, сега е алатка за себеизразување. Членство во теретана и купување спортска облека веќе не значи слабеење, туку добивање сила. Купки за бањање, спа-третмани и маникир не се повремени луксузи, сега се empowering форма на посветување на себеси. Пораките се сменија, но намерата останува иста – компаниите сакаат да им купите и ќеиф им е да ве убедат дека и консумеризмот е форма на себеизразување.
Манекенката и актерка Емили Ратајковски го изгради сопствениот бренд на самопрогласен феминизам. Ратајковски редовно кажува дека е феминистка во интервјуа, обично додавајќи дека нејзината претерана сексуалност ги тера луѓето да се сомневаат во тој факт. „Нашето општество кажува дека жените не смеат да бидат секси, самоуверени и да имаат мислење за политика,“ вели таа за Гламур.
Но феминизмот на Емили стига само до нејзиното пофалување дека феминистка и не подалеку. „Селфито е еден интересен начин да си го вратите погледот, нели? Се гледаш себеси, па се сликаш и гледаш во сите,“ мудро истреска Ратајковски за Харперс Базар. „Кога се сликам гола, не се сликам заради машките, туку заради прифаќање и славење на мојата сексуалност,“ се оправа во едно друго интервју за Women’s Wear Daily. Се разбира, сето ова не значи дека Ратајковски не е феминистка, туку дека само да изјавиш дека си феминистка не е автоматски феминистички чин.
Ешли Греам, која Њујорк Магазин ја прогласи за „првиот plus-size супермодел“ има сличен однос со феминизмот. Греам, која е прва со нејзината „величина“ која се појавила на насловна на Вог, често ја гледаат како знак дека модната индустрија станува поинклузивна. Но сепак, вклучувањето на Греам меѓу суперманкенките не става крај на една култура која ги објективизира жените. Ако ништо друго, само ја проширува категоријата на тоа кој сè ќе биде објективизиран. А и Греам профитира од овој „empowerment“. Склучи договор со Swimsuits For All за сопствена линија купачи минатата година, и брендот е толку успешен што планираат да ги прошират и опциите за величини (да вметнат и помали). Плус, издаде книга – A New Model, а промоцијата ја спонзорираше Lane Bryant.
Како и свесниот капитализам кој сака да ги утеши купувачите од западот дека производите што ги купуваат го прават светот подобро место, феминизмот „кој те прави помоќна“, во основа го движи чувство на вина, како тоа што ќе купиш маица од H&M со напишано ФЕМИНИСТ на неа да го исклучува фактот дека на неа работела жена која деноноќно работи во фабрика.
Нема ништо лошо во носење кармин или купување на комбинезон со Кардашијан потпис затоа што ти прави да ти биде фино – но нема ни нешто револуционерно во тоа.
