Стивен Хокинг: Лично патување
Очајот деновиве оди во секакви правци. По нас знаеме; после сите рокенроли, Лу Риди и Клешови, после сите Алан Форди и Монти Пајтони, нам ни доаѓа на сајт да ставаме песни од Петре М. Андреевски! Не дека Петре е крив за нешто, туку зашто тоа никогаш не било наш филм. Е, до толку сме снеможени. Туку, еве еден таков краткотрен крик (го снема за пола саат), јес аматерски и залуден, ама барем склопен на пристоен англиски. Но дискасити. Повеќе
Некаде на 0:33 се спомнува Македонија (even Serbia), но од контекстот не е јасно дали мисли на територија со словенско или хеленистичко наследство. Така што, Димитров да седне и да му пише на Мигуел дека тоа не е во согласност со договорот со Грција од кој извлековме максимум (како што Аса Акира извлекува максимум од своите партнери на крајот на сцените). И веднаш да се корегира! Или барем да стави плочка. Повеќе
Once in a Lifetime не е проповед против конзумеризмот, како што обично се мисли. Дејвид Брн секогаш повторувал дека во таа химна на Токинг Хедс се зборува за безумноста и несвесноста на животните битки. „Ние функционираме полу-будни, на автопилот, и во некоја точка завршуваме со семејство, работа и сè друго, никогаш не запирајќи за да се запрашаме себе си: Како се најдов овде?“ Во продолжеток, вокалите на песната, и тоа изолирани, како што приличи на овој наш актуелен „Once in a Lifetime’“ момент. Повеќе
