Ристе Тушевски е хармоникаш од Валандово (одличен, ќе чуете) кој има уникатен стил на користење на Фејсбук, кој го внесува во топ листата слични ФБ магови како што е Шопето, Коста Бургов, Иван Исцелителот... Ристе има неколку профили (мислиме дека се шест) од кои самиот се спамира и поздравува со таква упорност што друг човек не може на ред да дојде. Легендарни муабети.

Еден македонски Јутјуб канал извади пар драгоцени музичко-документарни бисери. На пример, ЕКВ во Кичево, на Кичевското кале, со полнокрвен концерт во 1992 година! Језа да те фати како било некогаш и кое дно сме сега. Кога ќе сумираш, денес пореално е некако да оживеат ЕКВ, отколку факинг Кичево.

Маестро Теодоракис, најискрено останав длабоко изненаден читајќи ги Вашите изјави во денешното издание на грчкиот весник Прототема, кои се однесуваат на проблемот што Вашата земја го има со името на мојата татковина.

Убава е таа идеја за новогодишна елка. Наша, ја китиме за нас и најблиските, под неа оставаме подароци за оние кои најмногу им се радуваат. Уште поубаво е кога ќе се сетиш дека постојат и други елки и подароци, на кои ќе им се радуваат некои кои поретко имаат прилики да го прават тоа. 

Гледам, од маглава, дури и врапчињата одат пешки. Нозе убиваат од одење. Почитувајќи го предимството на десна страна (или како беше тоа), на улица пропуштам едно стадо врапчиња кое некогаш било јато. Маршираат, пеејќи ја тажната корачница: „Хеј бато, хтела сам летјети, хеј бато, маглу ми пустили”.

Како докажани љубители на милозвучноста и естетиката на бугарскиот јазик, ќе ви пренесеме препев на песната Yess Boss на данскиот музичар Микел Хес. Текстот е јако глуп, се сведува на една евтина алузија (дека тој ќе ѝ го даде микрофонот, хехе), ама за извесен Кънчо греота било тоа да не се долови на бугарски, па споделил во коментар на Јутјуб. И стварно, текстот останува јако глуп ама кога е на бугарски, некако не може да те испизди.

Нека е честит денот кога македонскиот народ доби право на сувереност и рамноправност со другите народи од поранешна Југославија.

Доколку нечиј случај веќе не завршил како кула близначка во Њујорк, тогаш му останува надеж дека во својот интимен пејсаж ќе забележи дивоградба со калибар на Ајфеловата кула. Рекламче на ТВ Едо, последните цареви на македонскиот етер. 

Меѓу саемот во Франкфурт и оној во Белград, Јана и нејзиниот издавач го вметнаа Скопје, за уште едно запознавање со нејзиниот шармантен и свеж ракопис. Како која Јана? Наша Јана.

Група клинци од некое македонско село се зезаат на тема ветувања деконструирајќи ја целата таа предизборна драма. И супер прецизно ги идентификуваат, небаре пола век ги слушале. Ете какви детски спомени ќе си носат со себе идните гласачи во Македонија.

„Сите кои пишувавме во таа алхемичарската работница сакавме да оставиме пишан збор за тоа како изгледал нормалниот свет во наше време“, Отец Пимен на скопската промоција на книгата „Патувајќи“.