Бане К-15 по којзнае кој пат ја убоде у центар. Да покрие „топ тема“ и досетливо да смисли арка за пренесување на пораката, а да не биде тоа стандардно дрвење. Овојпат во име на Али Ахмети ја препеал песната од Адел, тажна и љубовна балада со горечка желба за хепиенд и со многу чувство за дражесни видеодетали (хукање на прозор, индијанката). Заплачете и вие, помалку ќе мочате (од среќа или страв) кога поетското пророштво ќе стане реалност.

Па ова лесно било! Текстот почнува со „Антон Антон“, по што следува една мелодична и римувана брзозборка. А не знаеме што се раскажува. Можеби за „Чехов Чехов“.

Ајварот им е како сос за ќофтиња, ширденот како кобасица, за кукурекот викаат дека е добро што не знаат што е (паметно), сармата ги плаши (непаметно) а на тавчето гравче му замераат што има многу - грав.

Мислам дека најдобар начин за борба против трговијата со наркотици е да се легализираат сите видови опијати, па дилерите фино лепо да отворат фирми и да трчаат во УЈП...

Стани, отвори го прозоро и диши.
Гледај, биди сега и тука.
Слушај, надвор е музика шо ја нема на ЈуТјуб.

Го објавивме кога си даде задача следен јазик што ќе го учи да му биде македонскиот (види за тоа во статијата „Наши не научија, тој ќе научи“). Тогаш си даде фора од три месеци, но по само 8 недели, еве го како зборува подобро од многумина на кои тоа им е мајчин јазик. Стварно, кое им е оправдувањето?

На сосема спротивниот музички крај од, да речеме Крсте, но од дијаспора и вредно да се спомне. Не е за сечиј вкус, ама, баш затоа.

Не знам дали да ви ги претставувам, пошто мене они ми се легенди. Добро, ај малку: тоа е оној пеjач (Ерол се вика, добар човек и крајно љубезен комшија) кој пее како оној од Хари Мата Хари. Ви текнува?

Курт Хилшер е германски фотограф што благодарение на службувањето во Белград, во средината на 20-тите години од минатиот век има доста пропатувано по она што тогаш било идна, а сега бивша Југославија. Ги одвоивме неговите фотографии направени на нашиве простори (легендите на фотките ги оставивме во оригинал). Само да ве чуеме пак да зборите дека Охрид има малку мрднато напред. 

Сексуалните работнички во близина на МКЦ палат дрва за да се згреат. Дали ваквата постапка ја оправдувате или ja осудувате?

Баш убава 4 минутна зимска прошетка низ Скопје. Ако не сте Супермен, нема друг начин да видите како градот во снег изгледа од негова перспектива. А оние помалку романтичните, можат да гледаат кои улици се исчистени а кои не. 

Време е да се воведе некаква регулатива: попот што го фрла крстот треба да има право да дели жолти и црвени картони, или да исклучува играчи на две минути, да го повторува стартот на трката и слично. Во спротивно, и натаму немо ќе го посматраме парадоксот дека некои луѓе се спремни и да убијат, само за да се дограбат до доказ за нивната благословеност.

Алимпие Алулоски, вевчанец, хајдуковец и господин човек, на тема ракомет.

Секој ден оставаме драгоцени минути од нашите животи низ овие глобално-комуникациони мрежи. А таму, хуманистички треш. Социјалните мрежи убрзано, но сигурно се претвараат во антисоцијален Соборен храм на полуписменоста, музеј на проектирани фрустрации, галерија на порно-дадаизам. Човек на човека му е Block.

Отворањето на бугарските државни архиви од времето на комунизмот откри еден интересен пример за спремноста на тамошните армиски офицери.

У моментите
кога месечината не е ништо друго
освен око од киклоп
ќе ти речам…

Ванчо: Вистинското прашање не е колку Албанци примиле на конкурсот, туку колкав е процентот на Албанци во таа државна институција?
Трендо: Вистинското прашање е зошто на конкурсот се тврди дека победиле НАЈУСПЕШНИТЕ кандидати доколку единствената цел била да се пополни квотата од Охридски?

Вакво Скопје го сакам до јајца. Затоа што е споро. Заробен во снег, градот добива некаква аристократска елеганција во својот ритам. Автомобилите одат гордо полека, како да се дел од погребна поворка за блаженоупокоеното лето. Скопјани чекорат грациозно, како гејши, како да е во тек една од оние камперски игри во кои треба да стигнеш до целта со живо јајце меѓу нозете ама да не го скршиш. Кој направи чекор поголем од 10 сантиметри, го прогласуваме за авантурист.

Замина еден од последните стари мајстори на новинарството кој пишаниот збор го плетеше со педантност на филигран. Беше врвен дескаџија и предобар човек. Ја издржа за него лошата 2016-та и почина во првите денови на 2017-та, веројатно само за да не умре со сите други. Оти Владо секогаш беше башка.