Мене ми се јаде, мене ми се јаде

Печена кокошка, многу нормално. Ако си од Кочани, цел живот кокошката ти била главен гарнир уз тавата ориз. Богаташки. Кога е грофот бил циција, би се запрашале. Па затоа никогаш и не е бил гроф. Мене прва асоцијација со печена кокошка ми е измрсениот брк на царот di tutti царови - Џо Колозов, во Нашатаземјанските народни приказни. Редовно се врти у гроб ко брејкденсер сиромашкиот, сите знаеме зашто.

Воедно, кокошката ми е една од најдрагите трауми од детство, прибидејќи (Нови Дечки го имаат искористено овој термин у песна - какви мајстори) дедо ми ме тераше да ги дотаманувам, држејќи ги за грклан на трупец. Одличен одгој, 100/10. Ако случајно сте ја пропуштиле нашатa претходна епизода каде што спакувавме кокошка на потругалски начин, слободно погалете тука.

Начинот на којшто денес ќе ја тертипиме се води како италијански. Кокошка со крцкава кожа и медитерански бујон-сок. Тоскана демек. Но тие географски категоризации на храната последните неколку децении ич не ми пијат вода. Особено откако глобализацијата го редефинираше пазарот. Благодарение на неа, моментално имаме делчевки шо не можат да си го замислат животот без авокадо и парижанки што вечераат исклучиво рамен. Глобализацијо, Каменицо Македонска!

Денешниот рецепт е одличен начин да припремате нешто супер брзо, едноставно и вкусно. Го бива и како гладно јадење, и како мезе, и како споредна женска улога. Буџето-пријателски совет: пазарењето и подготовката на цело кокошка е далеку поисплатливо него ли да ја купувате разложена на прости множители.

На спастрување, на труд:

Потребна ни е кокошка од кило и двеста до кило и петсто. Ако не е отстранета рскавицата кај гркланот, тоа е првото нешто што го правиме. На овој начин, се ослободува внатрешноста и станува пофлексибилна за полнење.

А полнењето се дешава со следниве реквизити: еден кромид од сортата едар, еден лимон од сортата кисел и букет комбиниран од свеж рузмарин и мајчина душица. Мајчината душица води оро овде, не избегнувајте ја. Кромидот и лимонот ги сецкаме на четвртини. По 2 парчиња идат внатре во утробата на кокошката, па потоа билките па заѕидуваме уште со по 2 парчиња.

Површината од кокошката ја тушираме со маслиново и добро посолуваме. На крај додаваме и црн пипер. Опционална финта: може да прснете и лук во прав, од којшто нема да осетите многу на вкус, но ќе додаде на финалната боја во форма на црнки изгорени точки.

Со готварски конец на крајот нансуваме неколку BDSM плетки околу градите и копаните на кокошката, како би го пломбирале отворот. Значи краевите од копанот треба да дојдат како стражарски копја пред отворот каде што полневме зарзават. Дабоме. Кокошката ја сместуваме во длабок сад.

Не додаваме ништо од веганска вероисповед. Зеленчуците создаваат пареа, а пареата не е баш најдобар пријател на крцкавата кожа.

Во рерна загреана на 200 (без вентилатор) саат и 15 минути. За тоа време згмечете некое пире, не бидете песни од Александар и Дац. 75 минути подоцна: ја вадиме кокошката и ја оставаме 15 минути да олади. Соковите ги преточуваме во сад за сос. Лимонот, џусовите од сржта на кокошката и зачините си го направиле своето - коктел “Екс он да санавабич”.

Потоа си ги сецкаме омилените делови, сервираме заедно со гарнирот и потпечениот кромид (исто така ултимативно богат со вкусови) и се пуштаме во длабоки медитативни состојби.