„Македонија повторно со гордост го носи епитетот оаза на мирот, на Балканот а богами и пошироко. Денес со крупни чекори чекориме кон евро-аталантските интеграции и на прагот сме да станеме дел од големото европско семејство каде што и припаѓаме“ - Тошо Малерот, 2003 година.

Лесно е да го запамтиш „I Have a Dream“ на Мартин Лутер Кинг или „Ich bin ein Berliner“ на Џон Кенеди. Биди мајчин па ова репродуцирај го! Леле бе кога ќе ни текне како скопските „освестени“ восхитено му стануваа да го поздрават кога им доаѓаше по дебармаалските кафиќи, како човек кој ќе ни донесе нову квалитету у животима наши, озгора на тога спокојство од једне диктатуру.

Деталите каде се случува ова се неважни бидејќи се регионално општоважечки (сличен пример имавме и кај нас, со езерото Треска). Направиле жичара (успињача, каква што имаат во Загреб), интересот на граѓаните е голем, само што....

Кој ќе можеше да помисли дека ќе дојде време кога амнезијата ќе се правда со виши (интегративни) цели па секое потсетување може да биде протолкувано како кочничар на развојот. Ама, од што не кочевме сме ваму кај што сме. Сфаќаат ли што лупетаат кога апелираат некои формулации од Втората светска војна да биле ублажени?