Сообраќајните инциденти во кои учествувале возила со автономно управување покажуваат дека сиот тој напреден софтвер во нив сè уште не може да го контролира говедото зад воланот.

Само во Париз и околината годишно 4500 пешаци загинуваат во сообраќајни несреќи. Кампањата што ја прават на темата се базира на нешто налик "сув тренинг за сообраќајка", извади го некого од памет, па види дали ќе памти за друг пат.

Бетер од кај нас. На стари лица кои сè уште возат автомобил им даваат попусти за погребување ако доброволно ги предадат возачките дозволи.

Сообраќајките навидум косат луѓе строго неселективно и демократски. Но, не е така. Од кола човек некако ќе побегне, од сиромаштија никако.

По американските патишта секојдневно се тркалаат десетици милиони возила со сериозен дефект кој секој момент може да предизвика фатални последици. За огромен дел од нив, највиновни се токму оние што ги возат, бидејќи едноставно ги мрзи да отидат и бесплатно да го поправат дефектот. 

Шведска е на пат да оствари еден фасцинантен резултат во квалитетот на живеењето на нејзините жители, да го сведе бројот на сообраќајни жртви на нула. Како? Со памет, не со казни.

Сега секако е излишно што било да се каже, меѓутоа Анастасија Стајиќ (16), Немања Антиќ (18) и Милош Јаковиќ (20) не би биле живи ниту ако пред неколку месеци беше воведен Законот на Зорана со кој на младите им се забранува навечер да возат автомобил. Меѓутоа сите овие тројца ќе беа живи ако целиот државен систем функционираше како што треба и ако Душан Јовановиќ (19) со 27 сообраќајни пријави (!!!!) одамна го тргнеа од улица.

Сè почнува како мало потчукнување меѓу џип и такси, се до моментот кога таксистот решава да побара податоци од возачот на џипот, кога се' се претвора во сцена од Гранд Тефт Ауто.