Со легитимитет на објава во стручен научен журнал, една студија тврди дека луѓето со мало познавање на политика, мислат дека многу знаат за политика.

Што точно мислиме под она дека „секој има право на свое мислење“, кога е јасно дека и покрај таквата теориска великодушност сепак постојат мислења кои се (мнооогу) погрешни, и нивни носители на кои таквото право не би требало да им е овозможено?

Темава е за психолози, нам ни падна во очи бидејќи се спомнуваат две дефицитарни работи во оваа средина: мислењето и туширањето.

Чувството дека само ние и нашите пријатели сме останале нормални е една ехо - комора во која одекнуваат и се засилуваат само сопствените мислења и одеднаш почнуваме да веруваме дека ја познаваме Македонија.

Мина времето кога луѓето се згрозуваа од оние кои на интернет споделуваат секакви интимности од својот живот. Сега на мета се воздржаните, оние кои "нешто кријат".

Испаѓа дека најефикасна би била следнава комбинација: Случаен минувач да каже дека е одушевен од некоја најнова владина мерка а пригоден експерт подоцна да прокоментира: Да, но не сум 100 посто сигурен во тоа.

Џорџ Прочник во Њујорк Тајмс моли за тишина и пишува дека секојдневната бучава на модерното живеење ни го гризе здравјето и ја убива човечката мисла. Кетлин Волдман во Слејт реагира: Дај заќути.

Пред неколку дена излезе нова книга на познатиот американски истражувач на умот, филозофот Даниел Денет, „Интуициски пумпи и други алатки за мислење". Еве некои од нив кои се навистина корисни. Oсобено ни е драг Окамовиот брич, а иако е тешко, се обидуваме да го следиме и она за негубење време на глупости.