Зимово ентузијастички напишавме дека на одмор ќе одиме во новоотворената библиотека Ооди во Хелсинки. Како што стојат работите, најверојатно ќе завршиме во „Другарче“. Ама па затоа можеме да продолжиме да читаме што се случува во неа.
Човекот со децении страдал од Аспергеровиот синдром. Пробува еден експериментален метод и конечно може да почувствува емоции. Не е сè така сјајно во тоа: се разведува.
Користењето емотикони, за кои со симпатии пишувавме претходно (види овде), требаше да нè спаси од вербалните недоразбирања и двосмислености. Тоа требаше да биде јазик кој ги надминува културните разлики и овозможува универзална разбирачка. Ама...
Дилемата е околу тоа што тажната музика може да предизвика силни емоции, но и покрај тоа типот на тага предизвикан од музиката во исто време е и пријатен на некој начин.