Славното дело на Достоевски, „Злосторство и казна“, објавувано во делови во Санкт Петерсбург во 1866, било делумно инспирирано од сензационалистичката сторија за еден париски убиец-поет чие судење писателот опсесивно го следел.

На 11 ноември 1821 во Москва се раѓа благородник, чие презиме потекнува од  селото Достоево, каде бил доделен имот на татко му. Несуден воен инженер, тој станува одметник, коцкар и бунтовник, се прославува како писател и филозоф, и умира како руско национално богатство, но и светски класик. Вистински достојник, на кого Македонија денес му оддава почит со серија настани и нови преводи на негови раскази. 

Личи на нешто како тесто од пуслица, ама направено од пире од јаболки. Пуфкастото благце било вообичаена придружба на аристократските чајанки во Русија. До скоро рецептот беше заборавен, но сега почнува да се враќа на трпезите.

Достоевски, Сартр, Ками - сите тие имаат книжевно влијание врз делата на Демиркубуз. Но повеќе од нив, мрачниот егзистенцијализам на неговите дела е резултат на неговата сопствена биографија.

За разлика од неговите врсници кои за да остават добар впечаток пред девојките, велат дека читаат, најталентираниот италијански стопер вели дека чита за своја душа и дека книгите го формирале како личност.

Да цитираш руски писател може да биде згодно. Се разбира притоа да ги толкуваш неговите зборови онака како што ти одговара.

Како би изгледал расказот на Достоевски, „Бели ноќи“, доколку тој би бил архитектонски проект? Би бил висококатница од чиј врв, барем за миг, би можеле да го сведочиме последниот сончев зрак пред осаменоста на самракот. 

Вчера 3.07. медиумите ја пренесоа веста дека на 77 години починал славниот режисер на „Ловец на елени" и „Сицилијанецот". Во текот на кариерата имал големи подеми и катастрофални падови. Но она што остава впечаток е и списокот на негови замислени, понекогаш и почнати, но никогаш нереализирани дела.

Дали би се согласиле да живеете во совршена среќа, знаејќи дека таа зависи од страдањето на едно дете? Овој антологиски расказ на Ле Гвин вели - има луѓе кои го прават тоа без грижа на совест. Има такви кои се јадат од внатре, но сепак не преземаат ништо. Трети го бираат патот по кој поретко се оди. 

Сеќавање на ќерката на Фјодор Михајлович, за тоа како изгледал неговиот погреб во 1881, кога таа имала 12 години. Тоа е интересно и како документ, но и како опис на целата атмосфера во Русија при крајот на 19. век, кога писателите биле пославни од царевите.

Нивните имиња во иста реченица ни звучат како нешто помеѓу руско комично дуо што степува, до другарчиња што седат во иста клупа па често ги прозиваат еден по друг. Ама никако не би помислиле дека едниот му бил инспирација на вториов. Сè до сега.

Во книжевните кругови е познато намерно мамење, со пишување лажни мемоари, фалсификување дневници или искривување на историски факти за животот и делото на некој славен автор. Но оваа приказна е многу покомплицирана.