Не само тоа - времето кога гледавме Јутјуб видеа за да научиме како да „сечеме“ очни капаци исклучиво од љубов кон шминка веќе не постои. Сè уште постојат бјути-јутјубери што ставаат комплетна шминка од прајмер до фиксатор, ама не сме така насочени кон религиозно прегледување како порано. Сега е дојдено до степен на овој дел од нашето дигитално минато да се гледа со носталгија, преку ТикТокови и пародија и наслови како „Шминка од 2016“.
Малку е страшно затоа што првото прашање што ти паѓа на памет е „кога попрво, вчера беше 2016“ - седум години не се многу за да се рециклира тренд со носталгија. Некои дури за годината велат дека „последен пат кога бев среќна“.
2016 беше пред „драмагедон“, (скандали во светот на Јутјуб-каналите за убавина) пред циничниот круг на селебрити-брендови за нега на кожа, пред Ковид… Време кога почна да владее Кајли Џенер, кога почна опсесијата со нејзините моливи и кармини и нејзините омбре веѓи. Тогаш се оперираше по пријатни тропи и можеше да се бира од видеа со шопинзи, рецензии, празни пакувања, заедно спремање за излегување… Колку подолго видеото, колку подрастична разликата меѓу пред и потоа, толку подобро. Се бришеа сите родени карактеристики и се оставаа под слоеви пудра, па се доцртуваа на другите делови од лицето, сите креатори имаа свој стил, но едно секогаш важеше - не требаше да си професионален шминкер за да научиш како да повлекуваш комплексни потези со четка на очи или на образи.
Носталгијата по ова доаѓа во исто време со сè поголемиот умор што го предизвикува ерата на „чиста убавина“, која полека почна во 2020, кога бевме фокусирани на мат кожа и веѓи (дека маски) и бевме заглавени дома, па негата стана поважна од гламурот. Сепак, потрошувачите не се веќе воодушевени, затоа што за разлика од шминката, „чистата убавина“ наместо да ги ослабне стандардите за убавина - ги качи погоре. Сега сите се мачат да постигнат блескава кожа и румени образни, но тоа значи дека кандидатот не само што треба да има речиси совршена кожа, туку и да носи шминка што не се забележува, што значи дека трудот (а не е мал) ќе остане непрепознаен.
Сепак, со потсетувањето на трендот, се потсетуваме и на лошите навики и претераното трошење од 2016. Луѓе влегуваа во долгови од 30.000 долари заради купување брендирана шминка и бираа да купат уште, наместо да си ги поправат колите, на пример.
И на крај, ја викаат и Worst Year Ever. Дека и пред да заврши, им била како „една бессона ноќ помината во апсорбирање на бескрајна серија кошмари преку телефон.“ Ова го кажува Џиа Толентино во Њујоркер, и не се работи за тоа дека 2016 е најлоша во споредба со други години во историјата, туку за фактот дека како да беше почетокот на крајот, почетокот на речиси деценија каде што работите упорно се влошуваат, месец по месец, година по година. Беше бледо и незанимливо во 2016, политички и естетски, а немавме поим во што ќе се претвори.
И нема назад, ама барем можеш да погледаш рандом девојка на интернет како се мачи со пудра во прав под очите, да се потсетиш на наивноста од пред 7 години, и да се доближиш до ерата што беше катализатор на глупостите што сега ни се случуваат.
