Погледнете каков очај има во писмово најдено на Редит:
Жена ми не знае да готви, се караме нонстоп и не можам веќе.
Пред да ми обесите со „Што не си готвиш сам, тогаш?“, ислушајте ме. Женет сум 5 години. Жена ми врска нема од готвење. Проблемот е што мисли дека е неверојатна готвачка и се гордее со наводните готвачки способности. И многу се вреѓа кога луѓето не ѝ ја јадат храната. Сум пробал да нафрлам нешто за часови по готвење, но таа не гледа потреба затоа што „и онака супер готвам!“ И ако на некој начин ја критикувам, или давам сугестии за храната, експлодира и ме нарекува „пребирлив“.
Таа е тип на човек што не следи рецепти. Ќе ги види состојките, сѐ ќе истури во еден сад и одеднаш ќе го готви.
Нејзината идеја за „пржен ориз“ е порција што има толку многу ѓумбир што ми се вознемирува желудникот, а јас САКАМ ѓумбир. Има едно демонско „зачинето пилешко“ што е само пилешко во случаен избор на зачини што се нашле по кујна и печено во рерна. Секој можен пат кога прави ориз, оризот е разводнет и преварен (КАКО МОЖЕ НЕКОЈ ВАКА ДА ПРАВИ СО ОРИЗ СЕКОЈ ПАТ). И од неодамна се научи во сѐ да става сос што прави јадењето да има вкус на чадено.
И уште почудно станува. Секогаш кога сам си готвам (најчесто од фрустрација затоа што некои денови не можам ни да се преправам дека ми се допаѓа нејзината храна) и си го ставам јадењето во фрижидер, таа прво ја јаде МОЈАТА храна и ја игнорира нејзината. И кога ќе пробуричкам во фрижидер за да си ја најдам, ми вика „Што не го јадеш тоа јас што го направив?“
Значи кога мојата храна е во фрижидер ни сама не сака да си ја јаде нејзината. Еднаш ѝ го спомнав ова и ОДРЕКУВА упорно. Го јаде тоа јас што ќе го направам, а нејзината „добра“ храна ја бута на дното на фрижидерот каде што скапува, ама нема да признае дека можеби, само можеби, треба да поработи на нејзините вештини за готвење. Кога и да готви, си легнувам гладен. Готви толку многу… лошо. И дури и ако на некој начин покажам дека не ми се допаѓа, веднаш се лути и ми кажува дека „треба“ да ми се допаѓа.
Ова предизвикувало многу расправии, главно затоа што одбива да поверува дека готвачките способности треба да ѝ се подобрат. Контрол-фрик е кога се работи за храна и за кујна. Премногу е тврдоглава за фидбек за готвење затоа што мисли дека е одлична (НЕЕЕЕЕ). Дури е и преголем инает за следење рецепт како што треба - ќе го ѕирне, ќе ги извади состојките и сѐ ќе фрли во тава, па тера. Она што навистина ме излудува е што ме брка од кујна затоа што мисли дека таа има приоритет, затоа што тоа е „нејзин“ простор, а на крај не ја ни јаде ужасната храна ако треба да бира меѓу нејзината и мојата.
Не знам што да правам. Помош.
Се изнервиравте?
