Американците се убедени дека нивниот политички систем не е просто најдобар, туку дека е единствено можен, па следствено – му „нема алтернатива“, сметаат дека нивниот економски модел не е само најефикасен, ами единствено можен, та и за него – „нема алтернатива“, веруваат дека нивните општествени норми не се просто најсоодветни за нив, а единствено можни за сите, значи, им „нема алтернатива“.

Во англосаксонската, а особено американската средина, само моралот што е сигнализиран нанадвор е морал, бидејќи тоа му е единствената функција, да служи како „амблем“, „знак за распознавање“ на „избраните“ наспроти оние „проколнатите“.

И најситната доблест мора да биде ставена „на излог“ за сите да ја видат. Ова придонесува социјалниот живот да се претвори во исцрпувачки натпревар по морален нарцизам, нешто како:
- „Оф, колку сум јас морален, дури сум и вегетаријанец!“
- „Не, не си поморален од мене, знаеш, јас сум веган, оф, оф!“ - „Каде можете да се мерите по моралноста со мене, јас сум, видете, фруктаријанец, оф, оф, оф!“

На наши очи се роди цела една религија, во којашто зборот „Бог“ е заменет со зборот „Запад“, поимот „Месија“ со „Америка“, зборот „Рај“ – со „Европска Унија“, а „Сатана“ – со „Русија“ (сега за сега)… Да не сум заборавил нешто? – А да, пекол. Што религија ќе беше без пекол? Не знам, имам впечаток дека самата Македонија на мнозина им служи како замена за концептот на „пеколот“.