Долго време ми требаше да соберам сила и храброст да ја напишам оваа објава. Но како човек што јавно и гласно ја поддржа иницијативата „Кој е следен“, чувствувам морална обврска да објаснам зошто изминатиов прериод бев тивка - затоа што длабоко во себе носам чувство на лична одговорност. Време е јавно да раскажам, хронолошки и без цензура, што точно се случуваше по убиството на мојата сестра, Фросина.

Уште некој мисли дека некаква „акција против корупцијата“ е доволна за да се оправиме?

Чедомир Антиќ е поочуваниот Чедо (за другиот Чедо овде) од некогашните студентски протести за рушење на Милошевиќ. Денеска е професор по историја на Филозофскиот факултет, не мисли ништо добро за режимот на Вучиќ но има многу што да им каже на оние што блокираат во името на недефинирани пленуми и непотпишани соопштенија. Еден од ретките кој не им се додворува а не е дел од онаа медимуска клика која ја предводи Информер.

Онаа сцена од пред платото на УКИМ кога една револуционерна срцка со мегафон ги набрка новинарите бидејќи неговите пленумци не сакале да контакти со нив пошто се платеници (а претходно им пратиле покана по меил за да дојдат), нè потсети на една легендарна сцена од Топ листа надреалиста. Баш така.