Сведоштво на Македонец кој во грчка војска бил учен да ги мрази Македонците. „На мајка ми и татко ми им беше страв да ми кажат кои сме. Кога се вратив дома и почнав да пејам песни за грчки херои, им падна многу тешко... после дознав кој сум и кои сме.“

Тоа што струјата е скапа и што ќе нема парно, не е проблем струјомерот да врти ко расипан таксиметар. Гraдскиот трговски центар секогаш бил галантен околу електричната енергија.

Македонизмот и Македонија не се ретроградни феномени. Напротив, македонизмот е еманципаторска и обединувачка идеја. Македонија не може и не смее да прифати цената за добивање датум за почеток на пристапните преговори за членство во Европската Унија да биде разнебитување на историски заокружениот легитимен процес на конституирање на македонската нација и нејзиното размакедончување.

Нетфликс го има „Don't Look Up“ со Kаприо и Лоренс, Тумба фест ја има „Ќе одиш на блок“ со Атанаска Иванова, стокмена во црвено -златна комбинација. Двете дела се сатира и пародизирање на модерниот начин на живот, само што, нашево е каде-каде подражесно.  Прецизно дијагностицирање, прашања на место (дали има некое машко живо нормално?) и разумни одговори (сè идиоти). Атанаска, Жижеку наш!

Новогодишна а јако тужна песна на најпознатата сталкерка од Македонија чиј предмет на обожување во меѓувреме беше стоково разменет од прекупецот ЗЗ. Ај што Лиде Лиде нема гајле гајле да пее вакви песни песни (а тоа го прави како истовремено да јаде тост), ама тој што ги пишувал овие „трето б“ стихови, е тој е правиот злосторник. Џака, спиеш ли мирно?

Срам да го фати човека што е Македонец од Македонија кога ќе му текне колку често знаеме во сопствена држава да бидеме снеможени, а го слуша Стојко Стојков од ОМО Илинден. Скромен човек, во една сиромашка кујна, но со чиста мисла за својот идентитет и со здрав инает да се остане Македонец наспроти она што Бугарија го прави со нив од Тодор Живков до денес. Пу јаз'к. За нас.

Новата година е позната по скијачки скокови, виенски концерт и календар на Коста Бургов. 2022 година може да почне, новиот календар на Коста нема ниту една материјална грешка а визуелно е пребогат со неговите дружења со Јованка, Силвана Арменулиќ, Том Круз, Пол Њумен и други ликови од кои Коста ја црпи инспирацијата и добрината во животот кој го нема баш галено.

Па нема само западњаци да нè изненадуваат со својата креативност (за добро или лошо), имаме и ние луцидно смислени реклами кои, во визуелна смисла, на Вес Андерсон можат лиги да му направат. Саспенсот се врти околу мистериозното исчезнување на главниот лик кој (спојлер алерт!) сепак ќе се појави и ќе изговори реплика рамна на „Роузбад“ кај Орсон Велс. Реклама? Рекламиште!

Засега јасно и недвосмислено е дека се забрануваат поранешните полиетиленски пластични кеси, а се дозволуваат биоразградливите, коишто би се наплаќале по 15 денари за парче. Лошо е кога тој што пишува закон, самиот е неписмен, односно не знае што сака да каже.

Да чуете една песна запишана од француски етнолог која се чува на фонографски цилиндер  во француската национална библиотека. Снимена е во село Кожле, скопско, најверојатно во 1902 година (тогаш коминтерната го создавала македонскиот идентитет?), и отпеана на преубав македонски (четири децении пред тој да биде вештачки измислен?).

Не знаеме ништо за авторот ама податоци и онака ќе нè оддалечат од суштината, дека се работи за љубовна песна и дека авторот се осеќа доволно силен таа љубов да ја одбрани. Може само едно мало интро? „Е најдов најлепата жена во Бајрамовци!“ Туше!

На страната на музичкиот регистер ВБУ почнале да архивираат стари текстови поврзани со музика,  што нас ни е супер интересна занимација. Се фативме за неколку текста за скопскиот фестивал на забавни мелодии во 1970 година. Песни тралалајки, текстови криминалитети, облека лоша до полоша.

Во Дубаи во тек е „ЕКСПО 2020“ (лани беше одложен заради пандемијата), еден вистински Вондерленд на кој државите се претставуваат со фасцинантни концепти, дизајн, архитектура, технологии и визии за предизвиците од иднината. Настанот кошта 33 милијарди евра и учествуваат 192 земји. Каде сите Турци, таму и гол Асан.

Македонскиот документарен проект со работен наслов „Iron Man“ на режисерите Кирил Каракаш и Светислав Подлешанов, секаде проаѓа одлично, освен - дома. Досега двапати е одбиван од македонската Агенција за филм. Додуша, еднаш бил подржан. Со 250 евра.

„Можеш да му напишеш писмо на некој што останува на земјата,“ креативно предлага Тино Кајшаров, објаснувајќи како ќе оди целата таа процедура. Исус ќе дојде со глас и со труба (?), први ќе се укрцаат починатите верници а после живите ќе бидат грабнати и однесени на облаци. Што ли ќе прават на тоа облаците, Тино не кажува. Ај, може баш нам ќе ни пише писмо па ќе разбереме.

Сте возеле по патот Кичево - Охрид? Знаете колку време е таков, така? Знаете дека никој не пипа ништо за таа делница конечно да биде нормална за возење, нели? Е, пазете сега со какви идеи биле тие.

Вице Заев бил континуирано косопственик во оваа фирма од 2010 година, за да ја отуѓи истата со неисплатен долг кон Еуростандард банка само неколку месеци откако банката се затвори минатата година. Земени пари за да не се вратат.

Може да гребете по споменици „бугарски окупатор“, да кажувате дека имаме заедничка историја или дека Делчев бил и наш и нивни, може од понеделник да се виткате како гумени бомбони и да се менувате според нивните желби ко пластелин - ова ништо не го пере!

Како тоа раководството на Еуростандард банка дозволило да се избрише оваа фирма без да се регулира долгот повеќе од две години ниту пак банката да одвои 100 отсто парична резерва? Фирмата која добила кредит со обична меница, сега веќе е избришана. Наши пари дадени на вересија со цел да не се вратат.

Видено низ партиски наочари, сè е сомнително. Ние денес најавивме најјак прес на светот, а Трендо објавува интервју со Ентони Бордејн? Каков предавник! Али ок, и да го водев сајтот на “Храна и вино”, таа параноја пак ќе беше иста. Од чија ли е сега тој, зошто баш сега таков сајт? И идиоти ќе мислеа дека секој ден прво треба да им се изјаснам за дневните теми на кои се напалиле на Фејсбук, па дури потоа да пристапам кон рецептот.

Јако и љубовно, со гитарски рифови, иновативни рими и поетика која раѓа животни дилеми, но пред сè авторско и свое. А можеле само да ја преработат: „Ко да ми отме из моје душе... Берово“

Не дека ние сите изборни спотови кои се во оптек сме ги изгледале, па сега правиме озбилна ранг листа, ама овие два ни влегоа во радар во фотофиниш и сакаме да ги видите. Едниот е несфатливо глуп, другиот е сфатливо невозможен.

Реално и треба да си честитаме. Ако имам долг кон ЕВН од 2004та што го влечам. Ако за празник се честам со две кришки леб и секако нашиот најдобар маргарин Кристал. Ако.