Втор ден луѓето од Карбинци (13 километри од Штип) протестирааат затоа што неколку соселани и земјоделци им завршиле во притвор откако „будните органи“ нашле стебла канабис. Луѓето велат дека се работи за див канабис, кој и онака расте насекаде во Македонија. Да се бавевме ние со дрога, немаше крави и овци да чуваме, викаат луѓето од селото.

Го користиме овој стих на Џони за да се потсетиме дека во светов имаме и пријатели на кои подзабораваме додека упорно се бавиме со Бугарија и нејзините влажни соништа. Пред некое време во Варшава излезе книга која се навраќа на уништеното Скопје, неговата обнова од земјотресот и улогата на полските архитекти во тоа. 

Дечково има цела серија вакви видеа, оди по земји и ги прашува кои други држави ги сакаат а кои ги нејќат таму. Генерално, секаде повеќето се нормални луѓе, пошто, стварно, што има да мразиш држава? Така е и во Македонија, со пар очекувани „застранувања“. Да ги чуеме нашите.

Откако ЛАМБЕ го сторил тоа што на секој Македонец му е во мислите како резултат на фрустрацијата во сопствената држава да ти ги величаат терористите и фашистите, помпезно и експедитивно се наоѓа сторителот на опожарувањето и тријумфалистички се елаборира професионалноста на службите. Пајакот, Чаир, Слупчане, модуларната болница...?

Реклама за некакви филтри за кола. На визуелно ниво ништо спорно, очигледно профи странска продукција. Но треба да го чуете она што е македонско во неа, а тоа е гласот кој ја чита рекламната порака. Сè, ама сè е погрешно. Акцентот, дикцијата, иритантниот глас. Како вонбрачно дете на Сири и македонизиран ЛГБТ Сириец. Двапати преслушавме, се испонапнавме.

Препорака: Кога некој ви ѕвони на телефон, да не го прекинувате рингтонот сè додека на помине делот: "и на наш'те деца, куче, иднинатааа...."

Мал избор дестилирани мудрости од збирката „Нечии зборови копаат гробови“ на Илија Илиев Струмјан. Блогер, афористичар, текстописец и сценарист, човек кој сака да претура по мислите, да игра со јазикот и да си ја слуша душата.  

2004 година. Вранишковски прави собир во Нижеполе, му доаѓаат колеги од Грција и Бугарија, цела македонска јавност се крева на нозе. „Утре или задутре тие истите пак ќе се смират, ќе се целуваат во рака и заеднички ќе си ги мрсат брадите. Мука ми е што ни ги трошат животите на вакви срања,“ пишува авторот.

Стефан Дечев е бугарски историчар, еден од ретките гласови таму кои отворено велат дека е комплетно лудило она што ни го прават, да ни кажуваат кои сме и што сме. И како идентитет и како јазик и како и сè по што се полакомија откако видоа како им се подадовме на Грците. Пред некој ден на својот Фејсбук, Дечев ќе го напише ова.

Васе К-15 продолжува во најјакиот облик на Тошо Малерот, со антрополошко-социолошки анализи во народот познати како скечеви. Kои почнуваат со зборот „батка“. Во епизодата „Гаучо“ се занимава со потеклото на аргентинското танго и клучното прашање, како се дошло до оној момент да се стави ружа во уста.

Најавуваме мини серијал колумни од времето кога МПЦ и владиката Јован беа архи-непријатели, таа горда на својата непризната автокефалност, тој горд на својата призната автономија. Време кога Вранишковски не само што консензуално се сметаше за одметнат туку почна да бива апсен за сенешто. Тоа некому беше богоугодно во тоа време...

Јутјуб каналот на Марио и неговите историски муабети има одличен слоган „Никогаш повторно да не ве фатат со спуштен гард за Македонија.“ Во оваа епизода се фаќа со она досадно бугарско тврдење дека македонскиот јазик е бугарски дијалект . Марио ја фаќа приказната малку од порано и тоа го прави уверливо, информирано и темелно. 

Се караа околу новите дешавки со МПЦ. Ефтов тоа го цени како голем успех а Влахов Мицов како уште една измама од рангот на договорите во Преспа и оној со Бугарите, бидејќи не само што нема ни М од МПЦ, туку никаде не се спомнува ни архиепископија, туку само црква која е Охридска.

Пред многу години, мојот прв драмски текст „Глоговиот џбун“ го нудев насекаде. Не го одбија само таму каде што не сум го понудил. И кога решив да дадам свој огромен придонес во македонската драматургија (решив да престанам да пишувам драми!) се појави Ристо Стефановски и ме извлече од дното на мојата разочараност и безнадежност.

Баталете ги своите експанзионистички цели кон Македонија. Доста е веќе со тие срања,  му одат на нерви на секој малку од малку образован човек а посебно мене, кому вашите намери кон Македонија му се јасни уште кога Турците ви подарија кнежевство.

Луѓето од скопски Бел Камен и Кучевишка бара, во 2022 година бараат - канализација (нашле па зашле). Решаваат да се зберат на собир за да бидат слушнати малку погласно, но некои идиотизирани партиски лоботоми (најверојатно комшии) веднаш ги кинат плакатите со повикот. Не разбираме. Демек, што ќе ни е канализација кога сме во НАТО, ли?

Од сите ликови и херои по кои посега Бугарија, таа решила да не го дава - Ванчо Михајлов. Не Гоце, Карев или кој и да е, туку баш Ванчо, Бугаринот кој соработуваше со фашисти и тврдеше дека не постои македонски народ. Вика, со Ванчо се лизнала Захариева, се лизнал Петков.... сите се лизнале, само таа не се лизнала. Колозова, да ни останеш ти нелизната уште долго време!

1. А вие партии, кај сте вие пилиња?! Кај е СДСМ денеска? Пола партија во Атина на конгрес на Сириза. Кај е ВМРО?! Прави еко акции и срамежливо нешто објаснува... ниту едно соопштение денеска за овој скандал, а секој ден не труете со минимум 20 пинг понг празни изјави. Колку ви е длабоко ставена главата во песок?!

„Да се воздржиш од несоодветни написи на Фејсбук!“, започнува ова превоспитување на еден непослушен македонски обвинител, искажано со глас кој потсетува на гласот на шефицата на битолското вишо обвинителство. Педагошката лекција завршува со поука за предвремено губење на косата. Ќе ги тераат ли и да клечат на кршени ореви?

Дечкото не само што непогрешливо ги следи U2 на синтизајзер, туку и - сигурен во својата изведба - има доволно одважност да прошета по дома, да отвори тетратка, да пушти телевизор, притоа не пропуштајќи ни една нота од песната. Кога те бива, сè се стигнува. 

Истиот дечко кој нè почасти со клипот со Ел Риситас, се заиграл па ја драматизирал и прочуената сцена од филмот „Der Untergang“. Хитлер (Роналдо)  дознава дека Италијанците се аут и дека Македонците се тргнати на него. „Не плачи Георгина, може Адеми ќе му попушта на маж ти!“ ја тешат уцвилената службеничка. Друже Никола, генијално!