Бидејќи беше јасно како може да заврши еден индивидуалистички сајт во раце на корпорација (ене го, го нема), пред да се одјавиме и да го предадеме Он.нет, го симнавме сето она што го имаме пишувано на старата адреса. Понекогаш е интересно да се прелистува таа содржина, како по времеплов. Особено кога ќе наидеш на нешто како што е писмото на Бурим. Читнете колку е цар, мамата негова прекрасна! Пра-татко на денешните дрвачи од социјалните мрежи!
