Во духот на традиционалниот двоглас, како и култните Нервозни поштар (гитара со дисторзија) и лесковчанецот Лаки кој докажа дека нема тема која не може да се опее, Гоци и Лазо (црногорските Сајмон и Гарфанкел) го опеваат кумот, семејниот функционер чија важност е овековечена во заклучокот „кум није дугме.“ Значи, епитетот се римува со куме. А не е шуме. Е, што е де?
