- Американско-канадската авторка, режисерка и зен-будистичка свештеничка Рут Озеки ја доби овогодинешната Женска награда за проза (Women's Prize for Fiction). Во финалето за наградата од 30.000 британски фунти влегоа и Елиф Шафак, Мег Мејсон и Луис Ердрих.
- Критиката го опишува нејзиниот роман, „Книга за обликот и празнината“ како „славење на моќта на книгите“. Тоа е нејзино четврто дело, кое ја раскажува приказната за тинејџер кој наоѓа утеха во читањето по смртта на татка си. Oзеки претходно работела како продукциски дизајнер на нискобуџетни хорори, но го има продуцирано и пилотот за ТВ документарната серија „Рибарање со Џон“ со Џон Лури и Џим Џармуш.
- Признанието е едно од најпрестижните книжевни награди во Британија, а се доделува годишно на авторка од која и да е националност за најдобар роман напишан на англиски и објавен во Велика Британија претходната година. Воспоставено е во 1996, под името Orange Prize for Fiction и од тогаш го има неколу пати сменето името до денешното.
- Зрно фестивал годинава ја завршува со впечатлива изложба на двајца професори од Академијата за уметност од Нови Сад. Таа ќе се одржи во сабота, 6 декември, во 19.30 часот, во салата Империјал 2, во КИЦ-Скопје.
- Во единството на делата на Јелена Ковачевиќ Воргучин и Предраг Узелац се отвора расправа за природата на трагите што ние луѓето ги оставаме. Узелац ги фаќа лицата на секојдневието во сребро, во материја што тврдоглаво памти, како да го штити она што светот лесно би го заборавил без аплауз — лицата на привидно обични луѓе со скриени подвизи, водени од сопствена етика, скромно, претставувајќи контрапункт на јавното мислење и наметнатите, непроверени вредности на современото општество.
- Јелена, напротив, ги прилепува сликите за тревата, во ткиво што ја прима светлината како космичка храна, каде хлорофилот го чува споменот на мајката онолку долго колку што природата му дозволува да ја предизвикува судбината на сеќавањето. Во нивниот диптих се среќаваат две вистини: потребата и немоќта животите да се сочуваат од заборав…Среброто и тревата, постојаноста и исчезнувањето, човекот и сеќавањето — сè се среќава во вечното прашање: што од светлината останува, а што се враќа во нејзината тишина.
- Во среда, трети декември, од 18 часот, авторот Сашо Алушевски ќе постави изложба од циклусот „На Мајката земја“ – шума, во мобилната-монтажна галерија, во Паркот на франкофонијата во Скопје.
- Преку суптилна деконструкција на лисја, земја, камен и вода, сликите ја расплетуваат врската меѓу визуелното и физичкото. Материјата се претвора во знак, а фотографијата — иако фиксирана — упорно одбива да биде статична. Таа сведочи за својата ограниченост, нудејќи простор каде што претставата и реалноста се разидуваат.
- Во реализацијата се користени природни материјали и повеќе аналогни фотографски техники: цијанотипија, Ван Дајк, гумотипија и гумомаслена техника, колодиум, мордансаж и лумен процеси.
