Моментот кога холандска судијка му изрекува казна на еден возач од Полска кој во 2013 година со автомобил убил двегодишно девојче и нејзините баба и дедо. Биле на велосипедска патека. Казната? Цели 120 часа општествено корисна работа. Мртва- ладна ја изрече пресудата. Подоцна на апелација му одредиле 15 месеци затвор. Пак малку, ама 120 часа метење да е казна за три животи?  

Кога Лиз Трас стана британска премиерка, еден таблоид започна онлајн пренос на марула, со прашање - кој повеќе ќе издржи? Марулата победи. Трас стана најкраткорајниот премир на Обединетото кралство, крпејќи едвај 49 дена. Сега медиумски се враќа,  со најава за контрареволуција, размонтирање на дип стејт и обелоденување што на Запад се случува зад завесите.    

Втората најлоша е работење од дома. Таа тивко преобликува цело едно поколение, и тоа не е добро. Канцеларијата не е само работно место, туку цел еко-систем за професионален развој, социјални вештини, градење на мрежи и вистински човечки врски. „Една од три врски започнува на работното место“, потсетува Скот Галовеј. Но, тоа е само втората најлоша. Да ја чуете првата. 

Кутри млади девојки од Кина, вирално се заразија со тестирање дали ги задоволуваат критериумите за убавина. Ич не почнувајте. Првиот критериум е струкот да е потесен од хартија со А4 формат (не се важи лендскејп). Второ е да може да се фати пупакот со рака од позади. Ама тек третиот критериум е луд: клучната коска да прави кадиче во кое може да плива мала рипка (?). А има уште еден.   

Колку брзина ни донесе сеопштиот напредок и иновации последниве 100 години? Спортот и животните услови се имаат сменето до непрепознатливост: патиките со кои се трчало пред еден век и сега се два света, подлогата е неспоредлива, тренингот кој денеска го одредува врвна наука, исхраната, опоравувањето на телото. И кој е резултатот од сето тоа? Ни цела секунда.  

Оној што зборува (вика) е Змај од Шипово, психопат со тапија кој се прослави на интернет и реални шоуа со своето дерење и биволско либидо. Оној што упорно пее на замислен микрофон не знаеме како се вика, иако заслужува светска слава. Но, не се битни нивните имиња. Битно е да се тешиме што и вакви останавме покрај толку многу лудаци околу нас. Надреално.