Терминот „носталгија“ во дигиталниот речник на македонскиот јазик е дефиниран како „копнеж по минатото, по неповратното“. Она што психолошки ни се случува во моментов е блиску, но не и сосема исто со опишаното.
Моментот кога веќе се стемнува, а нерешено е и мора да ја решите, па испотени и жедни си викате: „Кој дае гол победник“, и играте уште саат време дур не свирне од горе стариот и рече: „Качувај се горе, јас да не се симнам“.
На свои 38 години еден од најголемите спортисти на сите времиња, Швајцарецот Роџер Федерер по 10. пат ја освои титулата во родниот град Базел каде стално емотивно држи говор и не може да ги воздржи солзите.
Многу фудбалери од оваа земја имале тешко детство во сиромашните фавели. Еден од нив е и Каземиро кој никогаш не заборавил од каде потекнува и покрај тоа што заработува милионски суми во Реал Мадрид.
Дебитираше во 1999-та година во Интер кај Марчело Липи и набрзо стана еден од подобрите леви бекови кои играле на „Џузепе Меаца“ со голови, асистенции и бразилски дриблинзи.
Како изгледаше Христо Стоичков со Златната топка, како Шмајхел оди на работа, детето Ариел Ортега во Ривер Плејт и уште неколку необични фотографии од времето.
Фудбалските носталгичари уредно ги листаат албумите од европските и светските првенства и од Лигата на шампионите и се сеќаваат како било кога фудбалот не бил суров бизнис.
На една Фејсбук страна се постираат фотографии на фудбалери од 90-те и првите години на 2000-те и на тој начин се одржува носталгијата. Се постираат не само шампиони, туку и просечни фудбалери кои никој не ги памети.
На ХТВ е во тек серија којашто зборува за загребската сцена од ’80-тите. Нивните медиуми се полни со главно негативни коментари на разни „експерти" и живи сведоци на тоа време, кои тврдат дека серијата не чини, дека ништо во неа не е „веродостојно".
Не знам од кои причини, секогаш замислував дека првата боенка на син ми ќе биде плава. Како оние нашите на времето. Денес бевме да купиме боици. И првата боенка. Се препираме. Држ-не дај. Знаете кој победи?
