Јутјуб е полн со мајки што споделуваат искуства. Ама поретки се тие што си дозволуваат да се пожалат.

Како што вели Вивика А. Фокс, не мора да си биолошка мајка, за да имаш, или да сакаш деца.

Нејзиниот син, Дејв Грол, од Фу Фајтерс и претходно од Нирвана, сигурно ѝ дал многу поводи за гордост, но и за секирации. Можеби како некој вид терапија, жената одлучила да ги спореди своите искуства со други жени во истата ситуација. Резултатот е книга за овие „рок мајки“.

Иако тесен избор, нас некако нè ќари: „Со маж ми зборувавме за развод, ама ниеден од нас не сака да ги земе децата.“

Да е Цепенков жив на интернет би имал куп материјал за архивирање. Едни такви современи, американски „Цепенковци“ имаат направено изложба за вицови во врска со мајките од различни култури. А мајките, пустите, ни криви ни должни, во нив се и грди, и глупи и дебели.  

Во различни светски култури, па и во македонската, прворотката ужива посебна почит, но е подложна и на различни забрани. Еден француски фотограф ги истражува ваквите обреди во Демократска Република Конго.

За една фина финска традиција која трае 75 години и која малку од малку објаснува зошто земјата е прогласена за една од најдобрите земји да се биде мајка.

Традиционалниот семеен модел по кој таткото заработува а мајката одгледува деца сè уште е идеал за огромно мнозинство Британки. 75 проценти од нив велат дека после породилно не би се враќале на работа, да не беа парите.

Беше многу топол мај кога со студентите по етнологија ги шпартавме преспанските села, барајќи соговорници. Опремени со капчиња, шишиња вода и диктафони, како некаков армиски вод на специјална задача, трагавме по „информатор" расположен за муабет.