Џордан Пил досега се има докажано дека има осет за хорори, до тој степен што се осмели да преправа „Зона на самракот“, иако не најсреќно, но сепак: После „Ние“, „Бегај“ и „Ловци“, веројатно може да му се верува.
Го прашуваат Џеј што би му рекол на својот омилен внук ако некој ден би му дошол и би му кажал дека се дрогира. Не го знаеме омилениот внук, ама малиот треба да е среќен каква водилка има во животот.
Во 1982, во Шанел, тогаш модна куќа - еквивалент на стара аристократка, влегува Лагерфелд кој во тоа време работи и за Клое и за Фенди. Иако Шанел е куќа на иновации, во тој период станува досадна и буржоаска, па Лагерфелд сфаќа дека ѝ треба лифтинг и создава пример за креативен директор што се следи до ден денес.
Карл Лагерфелд е сериозен и монохроматски од надвор и има еден куп бои од внатре. Веројатно тоа од внатре не му дозволило само „да ја наметне” неговата детска колекција на тие што треба да ја носат, или да дозволи родителите збеснати по неговите креации да си ги облекуваат децата, без децата да знаат колку е тоа значајно. И затоа ја имаме: Најубавата модна бајка на светот.
Живее во Војводина и никој од семејството не му е Босанец. Ама тој сака да биде Босанец и готово. А има и необорив аргумент зошто го сака тоа. Затоа што како Босанец никогаш не го боли главата, дури ни кога ќе ја залупа во врата.
Џули Бурчил лани ја прочитала книгата на Марина Абрамовиќ и во еден осврт на ова самобендисано дело, на оваа самобендисана авторка, мирно, остро и прекрасно цинично ни се провикнува, „луѓе бе па, па царот е многу, многу гол“.