На почетокот на 1900-тите во САД посетителите нагрнувале на државните панаѓури за да се натпреваруваат во тоа кој има поубава крава, поголем зеленчук, повкусна пита и - поубаво бебе.
Учествуваат на аудиции. Плаќаат даноци уште од првата година. Добиваат критики за своите улоги. И не ги бркаат од сет кога ќе ги наполнат пелените. Штета што најверојатно нема ни да се сеќаваат на овие искуства.
На „опашката“ на актуелните настани со Ѓоковиќ на далечниот континент, искрснуваат приказни за други Срби кои „заглавиле“ таму, овој пат по своја волја. Новостекнатото име на еден од нив на јазикот на абориџините значи „утринска ѕвезда“. Му го доделиле како благодарност за неговото писателско залагање за нивните права.
Пол Дезмонд, оригиналниот саксофонист од квартетот на Дејв Брубек, бил заљубен во Хепберн. Ѝ посветил песна, но никогаш не дознал дали воопшто ја имала слушнато.
Пандемијата наметна куп етички прашања, меѓу кои и она најстрашното - во ситуација на ограничени ресурси, на пример апарати за кислородна поддршка, кој ќе се квалификува како приоритетен, а кој ќе биде оставен да умре? Во САД во 1960-тите бил формиран комитет кој требало да решава на слична тема - кој ќе оди на дијализа, а кој не.