Нова студија покажува дека оваа мала група на корисници влегуваат веќе во „проблематична употреба“, дефинирана во истражувањето како со „индикатори за зависност“, а набројани се преокупираност, симптоми на апстиненција, загуба на контрола и промени во расположение.
Иако повеќето од испитаниците не биле емотивно ангажирани околу ЧатГПТ, меѓу нив имало и такви што, откако го користеле подолг период, почнале да го сметаат за „пријател“. Оние што најдолго зборувале со него покажувале осаменост и повеќе стрес за суптилните промени во однесувањето на моделот.
Накратко кажано, не е баш добро. Некои луѓе имаат тенденција да зависат од ВИ-чатботи, а сепак фалат нешта во нивните лични животи. Оние на кои најмногу нешта им недостасуваат, развиваат парасоцијална врска со ВИ и ова води кон тага, страв и непредвидливост.
Постојат и контрадикторности - поемотивно изразување се користи на писмесно со ЧатГПТ, наспроти со гласовни команди. А тие што го користат за „лични“ причини - како дискутирање емоции и спомени - помалку зависат од чатботот емотивно, отколку тие што го користат за не-лични работи како брејнсторминг или барање совет.
Веројатно најважниот заклучок е дека продолжено користење ги влошува сите проблематични употреби. Без разлика дали се користи со текст, или со глас, дали се поставуваат лични прашања или прашања за работа, излегува дека колку подолго се користи, толку полесно се станува емотивно зависен од него.
