- 18 месеци немаме амбасадор во Софија, туку конзул и в.д. амбасадор со ограничени надлежности.
- До пред неколку месеци трите институции што се директно вклучени во преговорите и договорите за пополнување на амбасадорските места велеа дека се водат разговори. Сега не велат ништо, просто ќутат.
- Тоа во реалноста, на сајтот на МНР се уште имаме амбасадор во Бугарија, истиот Ѓорчев што се врати на 31 март 2020.
- Сè поголем број студенти и граѓани ме прашуваат со резигнација: Професорке, зошто кај нас нема протести како во Србија? За миг сум збунета и си велам: Па, зарем не се сеќаваат?
- Сцените што успевам да ги видам будат дежа ви чувство, особено сценографијата. Црвената боја на рацете и улиците, која треба да покаже крволочен режим и страдалници што се подготвени со живот да се борат за ЕУ и НАТО – веќе видено. Девојки што пркосат пред полицајци – веќе видено (нашата додуша ставаше кармин огледувајќи се во штитот на полицаецот – но фотографијата го обиколи светот). Идејата за неистакнување лидери на движењето, за хоризонтално поврзување и пленумско одлучување, широка агенда во која секој може да се препознае и солидаризира – и (зло)употреба на една трагедија – сето тоа сме го минале.
- Македонската „шарена револуција“ заврши со продажба на македонството, во замена за воена алијанса и геополитичко позиционирање, и со лидери за кои дури и Груевски изгледа како Черчил.
