Мешани чувства имаме за ова. Од една страна коментарот е крајно луд и забавен. Од друга: Абре кумановац, тука ли најде да се заебаваш со охриѓани?

"Би се викал Барбара" е краток документарен филм за Филип Јаневски Фифи, 22 годишното момче од предградие на Скопје и неговите две најголеми желби: да стане девојка и позната пеачка. А има вродени предиспозиции за двете. Со среќа Фифи и ич да не ти чуе. Само една молба од овде, кога ќе ја оствариш првата желба, немој да стануваш една од оние досадните кои викаат: Леле, вие мажите сите сте исти.

Одиме да видиме дел од сајтот на еден мобилен оператор од Македонија. Не од нивниот департмент за IT, не за делот на техничка подршка, за продажни места или некоја слична стандардна услуга која ја нудат мобилни оператори во светот. Овој мобилен оператор има веб департмент за историја.

Дечко и девојка решаваат да ја прошетаат цела Европа па прават кратки видео репортажи. Видеата им се доста површни и незанимливи: ќе отидат до пазар, ќе каснат нешто локално и ќе заклучат дека таа и таа земја има богата историја. Но, еве ги и во Скопје и имаат една добра поента за скопското Кале:

Читател беше доволно љубезен да ни го прати клипов и да ни открие дека се случува пред зграда во Аеродром, ама не и доволно љубезен да ни открие втф е овој сизифовски ритуал.

Дечкото верува дека "раперски збор премиерски врати отвора." Не мора да ви кажуваме ништо посебно, сè си има во песната, како да е молба: име и презиме, адреса на живеење, кратка биографија, опис на проблемот... Искрено навиваме да најде нормална работа, оти ако продолжи да прави ваква музика, маф ни е работата.

Има еден лабав хип-хоп ритам ама на Ице не му е важно да рапува. Ице само сака да се изнавика. Песната се слуша до крај само за да се види дали гласот ќе му рикне од толку викање. Спојлер: Нееееее!!

Скопје, навечер. Некои излезени по љубов, дружба или алкохол. Некои останале дома. Гледаат тв или на твитер мрчат што нема Макфест бидејќи планирале да мрчат колку не чини Макфест. Некои се караат со блиските, некои се сакаат со далечните. Еден од сите тие купишта скопјани го имаме на камера.

Го знаете ли чувството кога 5 пати ќе одгледате нешто а пак не знаете како тоа да им го раскажете на другите? Погледнете сами; ние само утврдивме дека овој Коста е јак ама дека таа црната им е најјака. Трупови сме ви ние за уметност.

Збирка делови од колумни посветени на Маја Синадиновска, од книгата Трендоленд.

Доаѓа Д денот. Од провинцијата каде живееш седнуваш на автобус за Скопје. Некако доаѓаш до болницата. Го подаваш упатот на шалтер. Те известуваат дека не е исправен бидејќи докторот допишал нешто со пенкало. Работникот се правда дека не смее да прими таков упат, ќе го казнеле. Ти ги враќаат документите со совет да појдеш повторно кај лекарот ортопед. Се враќаш од Скопје со испразнет џеб и болки во грбот.

Видео најава за аматерскиот филм изработен во рамки на работилница за толеранција, организирана од Институтот за етнологија и антропологија со средношколци од повеќе средни училишта во Македонија, во соработка со Црвениот крст на град Скопје. Филмот е посветен на старите лица и на волонтерите кои им помагаат во домашни услови.