Јес да и ние одамна понудивме предлог за нова химна, ама па не сме цвикатори наоколу да се правиме жртви што не ни е прифатена. Или да ви вергламе дека актуелнава никако да ја осетиме како наша и да навикнеме на тоа сонце кое - како Георгина во Радован Трети - секој ден одново се раѓа и никако да се породи.

Го откривме одамна ама немаме никаков апдејт за него, до кај е работата и дали ќе нè биде. Само да ве потсетиме колку беше драгоцен.

По трагите од едно видео во кое новинар на руската државна телевизија упаѓа во Менада во чаршија (драматично тврдејќи: „Само одбрани луѓе знаат за ова место“ ?!) и му паѓа во око што тоа читаат луѓето кои се собираат таму. Па книгата нè заинтересира. Малку. 

Тоа што паметните еднаш  не успеаја со ова, не значи дека денес треба да се биде глуп.

Уште глобусот не ни беше смирен од неговото прво појавување на нашата страница, а откриваме дека постои цел документарен филм за најсилниот: Ристо Петревски - Токмакот од Македонија! Немате појма колку е генијално!

Незапосленост, без примања, а не знам да пљачкам,
па стихотворба ќе напишам, очи да замачкам.

Еден од полудите текстови на македонска песна што, евер, сте ги чуле. Се вика „Мафијаш“ а изгледа љубовна е. Целата е проткаена со психоаналитички загатки околу главниот јунак, ама, лирското крешендо сепак е делот:

Тереза Кесовија беше вистински крем де ла крем на пејачката сцена во екс Југославија. Една класа дама која секогаш се држеше аристократски и по малку надмено, мислиш бисери сере госпожата. Настапи во париска Олимпија, дружења со европскиот џет сет, живот на висока нога, љубовни драми, козметики, третмани.... А ова, како дошло до ова, питај бога!

Баталете ги оние аналитичари, експерти и други јасновидци што секоја вечер на телевизија МАЕСТРАЛНО го утнуваат „духот на времето“ и од ракав  тресат толкувања за тоа што го мачи и го интересира народот. Гугл ги знае овие работи од прва рака.

Во Кина гулабите треба да си најдат нова работа, кај нас тоа важи за пафтачките за скара. Кинези пуштија 1.000 дронови управувани од еден компјутер за небото да изгледа убаво, на наш човек му е доволен еден дрон за да покаже дека сме попрактични од нив.

Бане К-15 по којзнае кој пат ја убоде у центар. Да покрие „топ тема“ и досетливо да смисли арка за пренесување на пораката, а да не биде тоа стандардно дрвење. Овојпат во име на Али Ахмети ја препеал песната од Адел, тажна и љубовна балада со горечка желба за хепиенд и со многу чувство за дражесни видеодетали (хукање на прозор, индијанката). Заплачете и вие, помалку ќе мочате (од среќа или страв) кога поетското пророштво ќе стане реалност.

Па ова лесно било! Текстот почнува со „Антон Антон“, по што следува една мелодична и римувана брзозборка. А не знаеме што се раскажува. Можеби за „Чехов Чехов“.

Ајварот им е како сос за ќофтиња, ширденот како кобасица, за кукурекот викаат дека е добро што не знаат што е (паметно), сармата ги плаши (непаметно) а на тавчето гравче му замераат што има многу - грав.

Мислам дека најдобар начин за борба против трговијата со наркотици е да се легализираат сите видови опијати, па дилерите фино лепо да отворат фирми и да трчаат во УЈП...

Стани, отвори го прозоро и диши.
Гледај, биди сега и тука.
Слушај, надвор е музика шо ја нема на ЈуТјуб.

Го објавивме кога си даде задача следен јазик што ќе го учи да му биде македонскиот (види за тоа во статијата „Наши не научија, тој ќе научи“). Тогаш си даде фора од три месеци, но по само 8 недели, еве го како зборува подобро од многумина на кои тоа им е мајчин јазик. Стварно, кое им е оправдувањето?

На сосема спротивниот музички крај од, да речеме Крсте, но од дијаспора и вредно да се спомне. Не е за сечиј вкус, ама, баш затоа.

Не знам дали да ви ги претставувам, пошто мене они ми се легенди. Добро, ај малку: тоа е оној пеjач (Ерол се вика, добар човек и крајно љубезен комшија) кој пее како оној од Хари Мата Хари. Ви текнува?