"Најважно од сè е да не заборавиме на простувањето и на милосрдието. Бидејќи тој што има милост во себе ќе биде најголем победник на оваа планета", вели штипскиот шаман, човекот кој го гледа светот низ различни бои. 

Оклопниот скептик е еден јутјубер кој ремети и раскринкува идеи од оној недефиниран простор на кој виреат конспирации, верски фундаментализам, џанк наука, кемтреилс, Земјата е рамна, вонземјани се меѓу нас и слични симпатичности.... Некако дошол до 'hilarious' емисија на Миленко за кој мисли дека е Русин или друг облик на живот од источна Европа, матичната татковина на ваквите идеи.

Штом е мешап, тогаш е Апостол. Штом е Апостол, тогаш е беспрекорно.

Ако можевме на Кензо да им објавиме бесплатно реклама, можеме и на овие (ова ради нашиот финансов да не ни се секира). А се надреални повеќе отколку што би можел да се охрабри Спајк Џонз. Особено последната сцена, кога мали човечиња трчаат накај големото комбе! Линч. Дејвид Линч.

Све истрпев, за на крај да го зададете завршниот удар: Сол макарон значело „Ја сум педер“. Е не може!

Милан „von Makedonien“ Мијалковиќ е наш побратим со кого ја делиме и љубота кон Шева и радостите на животната филозофија „се вреѓаме само за убаво, лажеме само кога се мора“. Архитект по образование, а оратор по убедување, Македонецот решава на својот народ да му открие една голема тајна, архивирана и кодирана во устите на скопската дечурлаана, цели 6 века.

По Виена и Белград, овој речит и силен говор добива прилика да допре до ушите и на македонската публика за која сме сигурни дека ќе го разбере интуитивно и органски. Го добивме со помош на неговиот автор, еден скопјанец и Македонец кого странскиот печат некогаш го опишува како "архитект и екстремист". А каде е архитектурата и екстремизмот, таму е и - Скопје 2014.  

Среќа што сум постар, велам,
и сум сфатил дека
патот на мнозината не е
патот на вистината.
Ни бил, ни ќе биде.

Македонија на Бугарија секогаш ѝ го давала најдоброто од себе. Така било некогаш, така е и сега. Особено сега. Затоа што... заслужуваат.

Кратка видеоприказна за гевгеличанецот Илија Џаџев (1926 - 1991), професор по географија и музичар. Претпладне ја шетал едната публика низ светот, попладне на друга публика ѝ носел дел од тој свет.

Таман седнав да пишувам (вторник, околу 23:30 часот), кога, види беља – здрмува земјотрес. Извежбаниот народ реагира како специјална единица на АРМ: веќе во четвртата секунда од тресењето се слушаат панични удари на папучи по скалите, во седма пред зграда е собран цел куќен совет, во 15-та почнува лицитација со Рихтеровата скала.

Не престанува нашата фасцинација со бугарскиот јазик, во последно време разгорена од текстот за пушењето (Първо трябва да се почуди малко) и четот со Иван (Иване, дадох ти путка, не бъбрек) и озбилно планираме да запишеме курс и везден да си збориме на бугарски, пошто ова македонскиов веќе не ни врши работа.

Понеделников (05.09), додека шиба блуз на неговиот Џез ФМ, замина Љупчо Хаџи-Стефанов. Хевивејт џентлмен и стара скопска коска, мичуринска.

Со ќеиф ги читавме и ги споделувавме неговите записи од Америка бидејќи дечкото пишува онака како што сакаме да читаме: разиграно, шарено, со фина драматика а без потење. Првата сезона е заокружена. Што значи дека ќе има и втора. 

Ова е третпат на сајтов да имаме музички избор на Васко Атанасоски (ака Васе Бумбикс од Бернајс). Еднаш како стандарден диџеј во Трендоленд, еднаш со неговата просветителска бегалска плеј листа и сега, со микстејпот "Дватрипетшенаесет август ’16". Ама па што да правиме кога е добар.

Промоција на монументалното научно дело "Зета Македонија" од Бранко Сотировски по чиј есап испаѓа дека Македонците се стари 400.000 години. Тек да ви е јасно зошто сме толку уморни.

Сакам да поддржам македонски производи, не од патриотизам, туку чисто онака „лестерски“. Ова од лево е Чокофино, „еурокрем“ од Европа. На вкус, не очекувајте виножита во устата, ама пристојно добро е. Разликата помеѓу тоа од лево и тоа од десно не е толку во вкусот и квалитетот, колку што е во пакувањето.

Некои бркаат покемони, ние ова. Чујте и после пробајте, ќе видите како тоа функционира во секоја можна прилика (без разлика дали таму му е местото). Како што всушност, отом потом, е приложено во домаќинскиот и патриотски муабет со организаторот и уметничкиот директор на првиот иселенички музички фестивал во Прилеп.

Се сеќавате на текстот на Димса за концертот на Фолтин во Минхен од 2014? Oваа година Фолтин биле на истото место.

Апостол (македонски: A%L) го познавате по неговите бравурозни музички мешапи. Овојпат исто ама не е исто. Мешап, ама не дигитален, туку многу аналоген, да не кажеме вроден.

Ќе прочиташ како странец во Л.А Тајмс може пријатно да се изненади и искрено да се одушеви од Македониија, па ќе видиш како на друг странец читајќи го тој текст му наврале топли спомени од Македонија, па едно време ќе ти дојде криво што којзнае од кога твојата родна земја не ти побудила нешто слично.

Видео снимка од епицентарот на овој феномен, направена во скопската населба Бутел.