Неодамна на англиски, на повеќе од 2,500 страници, беа издадени Zibaldone di pensieri или Збрка (чорба, мешавина) од мисли - дневнички и есеистички записи на Леопарди пишувани во тек на 15 години, преведени од тим од седум истражувачи во три различни земји, спонзорирани од никој друг туку од - Силвио Берлускони!
4,526 страници ракопис кои оригинално ја сочинуваат книгата се споредува со тетратките на Колериџ, Дневниците на Емерсон и Кјеркегор и постхумните белешки на Ниче, кои на јавноста ѝ станаа познати под насловот „Волја за моќ".
Дневникот е пишуван во Реканти, мало ридско место во провинциската папска држава Ле Марш, далеку од интелектуалните центри на Италија и Европа. Џакомо од мал бил генијално но болежливо дете кое го минувало детството во татковата огромна библиотека. Без пријатели, со дозвола да го напушта семејниот замок само со придружба, Џакомо на 21 годишна возраст добил и огромна грпка и со тоа засекогаш ја загубил надежта за лична среќа. Кога конечно се осмелил да го напушти домот кога имал речиси триесет, за да пропатува низ Италија и да се пресели во Наполи, тоа му било и последно патување - таму умрел од колера на 38.
Во најмрачните денови минати во Реканти, особено меѓу 1819 и 1823, тој се обидувал да не полуди пополнувајќи бројни тетратки со лични белешки и коментари на делата на голем број древни автори, но и во дијалог со луѓето од иднината, како „младиот човек од 20-тиот век".
Белешкиве се значајни не е само тоа што се направени од еден интересен и трагичен лик, туку и затоа што иако се напишани во 19-тиот век се однесуваат на голем број актуелни прашања на, како што тој ја нарекува, „модерната цивилизација". Особено се интересни неговите ставови за сè поголемата отуѓеност на човекот од природата - освен во моменти на детска зачуденост, модерниот поединец не го поседува капацитетот да верува во божества, со радост да им пристапува на илузиите или да се препушти на херојски идеали. Леопарди го смета триумфот на разумот во модерното доба за катастрофа, не затоа што е романтик кој е замаен од интуиција и страст, туку затоа што науката и разумот според него ни ги одземат сите илузии. Ако заради рационалното секогаш пред нас, без можност за бегство, ја имаме чистата, гола вистина, „тогаш од човештвото нема да остане ништо освен коски".
Иако живеел во време кое го сметало разумот за главен елемент на напредокот, Леопарди сметал дека напротив, прекумерниот разум може да води кон форми на варварство кои им биле непознати на древните култури. Не само што тој може да се користи за оправдување на неморални дејства, туку и неговите апстрактни концепти за доброто често вклучуваат и најмонструозни средства за остварување идеолошки цели. Точно онака како што и се случило во 20-тиот век, на чии млади луѓе Леопарди им се обраќа.
Песни и есеи на Леопарди на англиски тука.
