Не знам дали сум ви кажала дека Италијаните имаат навика да се поздрават пред празници, пред Божиќ, пред летен одмор и во секоја слична прилика. Иако со другарките понекогаш не се гледаме по две-три недели, сепак, пред да тргнеме на одмор се поздравуваме како да нема да се видиме со месеци.
За приликата "летно поздравување", готвам вечера, пиеме, наздравуваме за одморите и правиме скроз женски муабети: ташни, сандали, летно кино и авионски карти. По некое време почнуваме да збориме за секс, која се фали, која се жали, која се нервира. Секој си кажува што има се додека Бети не вика:
"Абе знаете, скоро ја привршив "Пеесет нијанси на сиво".
Ние во хор ја прашуваме: "И?"
Карлота веќе ја почнала третата , Иларија само што ја дочитала втората и почнуваме да збориме во хор, да се надвикуваме, за на крајот цела вечер да парафразираме со смеење без воздух. Книгулево е најхит летово. Не сум видела толку многу жени што читаат истовремено. На плажа, по градски автобуси, на станица, во воз...сите заразени со оваа еротска трилогија која стана бест селер во многу земји. И иако на почетокот не бев нешто посебно заинтересирана, како што најчесто се случува под медиумски притисок, станав љубопитна. Ќе се обидам да ви се обратам без да ви го откријам текот на настаните.
Се согласуваме сите четири дека книгата е многу лошо напишана зашто на моменти не се разликува мисла од дијалог, речникот е прилично ограничен и има вкус на женска американска серија. Мене на моменти успеа и да ме насмее.
Кристијан Греј има дваесет и седум години, сопственик на фирма со четриесет илјади вработени, изгледа како грчки бог, згоден, убав и погодете... милијардер. Има една сексуaлна тајна, Кристијан. Ама...шшшшшт не ви кажувам ништо. Анастасија Стил е девојче од соседната врата. Не е посебно убава, не е посебно богата, не е нешто згодна... ништо од ништо. И нормално, се заљубуваат. Ова од прилика може да го прочитате и на самата корица или да го дознаете во првите десет страници.
Приказната има три аспекти. Првиот е невозможен. Кристијан Греј е најубав, најзгоден, успешен, паметен, се разбира од англиска литература и скапи вина, вози хелихоптер, има голем пенис, во кревет е ѕвер...и свири пијано. Абе ајде седи.
Вториот аспект се однесува на некоја нишка на романтика која ја следи цела приказна. Банална, предвидлива, нефантазиозна и досадна романтика.
И на крајот, аспекот кој преовладува е сексот. Оргазмичен, фантастичен, гласен, генијален, прекрасен, садистички и страствен. Секогаш исто. Нема утка. Нема никогаш никаков проблем, нема смешна сцена што на сите барем еднаш, ако не и почесто, во кревет ни се случила. Нема лапсус. Сè е секогаш беспрекорно. Е што секс ќе беше тоа? Жити мајка!
Јас викам: "Девојки, мене после страници и страници на секс, ми станаа досадни. И Кристијан Греј и Анастасија Стил. И нивните десетократни оргазми." Продолжуваме да се смееме. Една од нив прашува:
"Хмм, да ве прашам нешто...вие знаевте што е фистинг?"
Хиии хи хи хо, се кикотиме.
Продолжува: "Јас морав да погледнам во Википедија"
Гласна смеа, "Аааах труп си по сексуална терминологија"!.
Карлота ми се лути. Зашто сум морала секогаш се да размонтирам?
"Па добро како да не размонтирам, дали си нормална?
Пак парафразирам: "Уау, Кристијан Греј е овде, во мојата соба и мојата внатрешна божица почнува да пее". (Убаво кажано, нели?)
За мене, книгата вредеше да се прочита само за оваа вечер. Одамна не ни било вака забавно. Книгуле ко книгуле, за некој месец сите ќе го заборават. Како оние денс хитчиња поради кои ги запаметуваме летата. Едно е сигурно: книгата стана хит од едноставна, древна и проста причина: сексот продава. И тоа е тоа.
Мојава дилема околу трилогијава која крена толкава прашина е следна: Кој дел од приказнава ги освои сите читателки од петнаесет од седумдесет и пет?
Ако е првиот, оној Пепелашка момент, тогаш имаме сериозни проблеми со прифаќање на реалноста. Или можда длабоко внатре се надеваме дека постои некој згоден млад милијардер кој се разбира од уметност, има голем пенис и е бог на сексот? И се надеваме дека некој таков ќе дојде баш кај нас и ќе не извлече од досадната канцеларијата, од досадниот маж и од досадниот рутниски живот?
Прилично тажно.
Ако читателките се привлечени од сексуалниот аспект, во право е критиката која го нарекува "Порно книга за очајни мајки". И во овој случај имаме сериозен проблем. Проблем со сексот, со сексуалната слобода и со границите на сексот, со начините, со нормалноста ако таа воопшто постои. И оваа е потажна причина од првата.
Можеби зашто фали малку сексуална фантазија, на жените им се свиѓа Кристијан Греј. Кога само би биле малку повеќе имагинативни, послободни " Педесет нијанси на сиво" немаше да стане бестселер. Или можеби е зашто се уште живееме барикадирани во сексуални табуа. Затоа е доволна една хард-секс приказна да продаде милиони копии. Или пак сите ние сме помалку стадисти и малку мазохисти само си молчиме. Од страв да не правиме нешто срамно или погрешно.
А можеби девојчиња треба да пробаме. Наместо да си ги трошиме деновите на туѓ секс, да си ги приберме партнерите, сопрузите, дечковците, љубовниците и да се ебеме малку почесто, наместо да водиме љубов.
Емили, Скопје
