Влегуваме во градски автобус. Се слуша бипкање на билетите. Некој се шмугнува без карта. Баба со стапче се гега, позади неа палави средношколци со ранци прават фаци, демек „аман више“. Откако раздвиженоста спласнува и секој си го зазема место, атмосферата одеднаш се стишува. Сите гледаат отсутно во некоја точка, хипнотизирани. Само звук на моторот.