Кенто Терашита е јапонски танчер ангажиран од Македонската опера и балет. Балетанот полека сфаќа за какво оро се има фатено.

И после пак цела дијаспора не чинела, и после пак сите нив само пари ги занимале и не им било гајле за Македонија, за јазикот.... Одиме во едно училиште во Краун Поинт, Индијана, САД. Во најава на уште една снежна бура, маливе цареви го пеат ова:

Мапа на поранешна Југославија и кој дел од СФРЈ колку време бил под турско ропство. Она што посебно добро ја надополнува оваа мапа е една карта на која е прикажана писменоста на истата територија според пописот од 1931-ва.

Не ни тргна со тоа химните, и не ни тргна. Откако први на криво тргнаа Ѓоко и Кате (тоа останува недостижен идеал до ден-денес, ќе чуете), па по тој правец храбро продолжија Шенол и Венко, еве ги сега на иста кривина паѓаат и Корчагинци. Овојпат без објективна рецензија, само субјективна реакција: Ќути што сме Ѓорѓи.

Можеш ли со чиста совест и доволно памет да го направиш тоа?!

Меѓу самиот крем на нивната професија, луѓе кои работеле на филмови како Пиратите од Карибите, Skyfall, Black MIrror и други, индустријата открива и еден нишлија кој во последно време работеше за една милионска продукција на Би-Би-Си а кој својот визуелен талент и работна педантност почна да ги бруси пред пар децении во Дебар маало.  

Струмичанецот на кого пред неколку години му помагавме да киниса за Тибет, деновиве го читаме по странски медиуми дека за неполни две години направил 3 милиони долари. Не знаете колку му се радуваме.

Ние дијаспората никогаш не сме ја мазеле (има таму разна багра, нормално) ама количината омаловажување која деновиве се упати на нивна адреса само затоа што протестирале за зачуувување на името (нешто за кое овде цели 25 години беа сите), просто е фрапантна. Да видиме како до вчера се оплакуваа оние што морале да заминат а како е денес.

Томе Жила е ѓубреџија од Гевгелија. Не е тоа некоја професија за која се сонува, нели? Ама Томе Жила истовремено е и зен мајстор, кој сфатил дека ако веќе човек не може да ја смени работата, тогаш може барем да ужива во неа.

Повод: Елон Маск создаде историја на човештвото (тука).

Заев: Подготвени сме за име со географска одредница.
Апасиев: Кои тоа сте „ПОДГОТВЕНИ“ бе? Ти, Кочо, Рада и Сорос-пропагандата!?

Едно од најдобрите парчиња од оние (сумарно - траљави) документарци кои до неодамна беа масовно финансирани. Сцените се автентични, за разлика од нашите визионери кои нè убедуваат дека мора да ја прифатиме реалноста. Реалноста? Чисто за потсетување на тоа како изгледала реалноста на Македонците кога Грците беа оставени да ја решат нивната судбина.

Лерински села, 2017-та. Пичат ора и македонски песни. Похрабро од еден куп активизам во Фиром, али јбг, овде на млади не им е кул, јер нема Че Гевара маици и RATM музика.

Апостолот на музичките мешапи има ново младунче. Овојпат нема фолк ама резултатот пак е врвен. Ги сошил Блек Сабат и Блонди на таков начин да не може човек штепот да го најде.

Ој, Македонијо, малодушна и кибарна,
кај ти е без нас алот!

Ристе Тушевски е хармоникаш од Валандово (одличен, ќе чуете) кој има уникатен стил на користење на Фејсбук, кој го внесува во топ листата слични ФБ магови како што е Шопето, Коста Бургов, Иван Исцелителот... Ристе има неколку профили (мислиме дека се шест) од кои самиот се спамира и поздравува со таква упорност што друг човек не може на ред да дојде. Легендарни муабети.

Еден македонски Јутјуб канал извади пар драгоцени музичко-документарни бисери. На пример, ЕКВ во Кичево, на Кичевското кале, со полнокрвен концерт во 1992 година! Језа да те фати како било некогаш и кое дно сме сега. Кога ќе сумираш, денес пореално е некако да оживеат ЕКВ, отколку факинг Кичево.