Се претставивме со Треј и влеговме внатре.
„Beer or bourbon?" крајно гостопримливо нѐ праша Мими која делуваше како и самата да е скркана на спид.
„Две пива за мене." ӣ нарачав во стилот на Буковски.
„How 'bout your friend here?", ме праша за Треј кого кренкот го беше збудалил до степен на апсолитен Зен Будизам. Беше укочен како да ќарил хипотермија и само капакот на едното око му мрдаше во ритамот на лошата кантри тралалајка која завиваше во позадина на ретро радиото.
„Знаеш што, донеси ни ти флаша бурбон ако не е проблем." й одговорив, и Мими се окези со празна насмевка без заби, но веднаш се покри преку устата кога й текна дека заборавила да си ја стави вештачката вилица.
Да, си помислив, оваа жена е наркоман.
Куќичката беше празна и трагична. Ѕидовите беа голи и валкани, намештајот стар и тажен и наоколу ни случајно не можеше да се чуе детско кикотење иако имаше прљави и искршени играчки насекаде. Како што разбравме скоро веднаш, Мими беше разведена со двете мали деца кај бившиот, работеше како медицинска сестра во старечки дом во соседното гратче, и многу бргу се испостави дека е тежок зависник од метамфетамин како и што помислив.
Се опуштивме на каучот и мислам дека испив пола гајба пиво во рекордно кратко време...
Саат време подоцна дојде Мет, помалиот брат на Мајк и Мими заедно со девојка му Патриша. Влегоа внатре како Бони и Клајд, сомнително и наострено.
Целата приказна и другите епизоди ги имате на порталот 365
